United States Citizenship

Op 7 December 2006 vroegen we voor mij een visum aan om naar Amerika te verhuizen. Ik had me voor die tijd op het internet aangemeld op een forum, waar ik veel informatie heb kunnen vinden wat betreft de aanvraag en het hele proces er om heen. Ook waren daar mensen die in hetzelfde traject zaten, dus we hebben veel informative en ervaringen uit kunnen wisselen. Zo wisten we ook dat we voor de aanvraag het een en ander te regelen hadden. Toen dat allemaal gedaan was, dienden wij op 7 December officieel onze aanvraag in.

Met zo een aanvraag is natuurlijk niet alles klaar. Op dat moment ging het hele traject pas echt beginnen. Nog meer papierwerk invullen, een medisch onderzoek laten doen, nog meer papieren invullen, omdat wij een sponsor nodig hadden die financieel garant wilde staan voor mij en uiteindelijk het zo genoemde interview, waarbij we te horen zouden krijgen of mijn visum goed gekeurd zou zijn.

Het hele proces heeft best wat stress met zich mee gebracht, omdat het allemaal niet zo verliep zoals we verwacht hadden en er een paar keer vertraging opgelopen was, maar uiteindelijk werd onze aanvraag op 26 Maart van 2007 eindelijk goed gekeurd. Danny was op dat moment al bijna 2 en halve maand in Amerika. Hij was vanwege de ziekte van zijn moeder al in Januarie vertrokken. Iets waar we achteraf heel blij om waren, want zij is in Juni van dat jaar overladen. Zo heeft hij toch nog wat quality time met haar door kunnen brengen. Op 6 April was het vervolgens zo ver dat ik naar Amerika vertrok.

In de tijd dat ik in Amerika ben, heb ik eenmaal mijn zogenoemde greencard moeten laten vervangen.  Omdat Dan en ik op de tijd van de aanvraag minder dan 3 jaar getrouwd waren, had ik een “conditional permanent resident” status. Nadat deze condities verwijderd waren, kreeg ik een greencard die 10 jaar geldig was. Mijn greencard zou op 8 Juli 2019 verlopen.

Omdat mijn greencard dit jaar zou verlopen, moesten we een keuze maken. De greencard laten verlengen, of citizenship aanvragen en overal vanaf te zijn. We hebben dan ook gekozen om de citizenship aanvraag in te dienen. Op die manier zou ik verder niets meer hoeven te verlengen, geen extra kosten meer hebben en zo kan ik een Amerikaans paspoort aanvragen en ook stemmen in de Amerikaanse verkiezingen. Met alle veranderingen in het land, leek het on sook het verstandigst om de aanvraag in te dienen, want je zou er toch niet aan moeten denken om gedeporteerd te kunnen worden. We hebben alles het hele traject officieel gedaan, maar je weet tenslotte maar nooit.

Op 1 Augustus 2018 heb ik de aanvraag en de bijbehorende check electronisch verstuurd. Op 3 Augustus kreeg ik een melding dat er een afspraak was gemaakt voor mijn biometrics en die afspraak stond voor 20 Augustus. De biometrics appointment was niet echt bijzonder, en ik stond met een half uurtje al weer buiten. Mijn vingerafdrukken zijn genomen en er is een foto gemaakt. Verder kreeg ik een boek met 100 vragen ter voorbereiding op mijn interview en dat was het.

Ik heb het hele process online in de gaten kunnen houden en hieruit bleek dat de afhandeling van mijn aanvraag zo een 12 maanden kon duren. Iedere maand checkte ik mijn aanvraag en iedere maand werd er een maand afgetrokken, dus het leek erop dat alles in Augustus van dit jaar afgehandeld zou zijn. Toen ik eind Mei weer checkte, stond er dat de 12 maanden veranderd was naar 19 maanden. Dat hadden we niet verwacht, maar uiteindelijk kun je daar zelf verder niets aan doen. Het rare was wel dat ik op 3 Juni toch een brief had met de afspraak voor mijn final interview. Verwarrend, maar goed.

Mijn final interview vond op 8 Juli plaats. Ik had me al goed ingelezen op het internet en er stond vaak bij dat het interview eigenlijk ook niet zo heel veel meer voor stelt, maar toch was ik best een beetje zenuwachtig. Ik heb samen met Noah het boek met 100 vragen bestudeerd en voelde me daar eigenlijk wel goed bij. Ik werd naar binnen geroepen en kwam een kantoor binnen met 2 heren. De ene mijnheer was de ander aan het leren hoe of wat. Vervolgens moest ik mijn gegevens nog een maal herhalen en controleren. Ook werden mij nog een aantal standaard vragen gesteld, voordat we door gingen naar de test. Voor de test moest ik kunnen aantonen dat ik Engels kon spreken, lezen en schrijven. En uit het boek van 100 vragen zou ik 10 vragen kunnen krijgen om te beantwoorden. Daarvan moest ik er minimal 6 goed hebben. Ik heb de eerste 6 vragen goed beantwoord en hierdoor was het ook niet meer nodig om nog meer vragen te beantwoorden. Er werd mij verteld dat mijn aanvraag goed gekeurd was en dat ik nog even plaats moest nemen in de wachtkamer. Hier werd mij een brief overhandigd met mijn afspraak voor de naturalizatie ceremonie.

18 Juli was het zo ver. Ik moest om 13.15 uur aanwezig zijn voor mijn ceremonie. Om 15.00 uur zou Arnold, die een week na mij zijn citizenship aanvraag had ingediend, zijn ceremonie hebben. Samen met mij werden zo een 50 andere mensen genaturaliseerd. We moesten onze greencard inleveren en we werden allemaal welkom geheten. Na de welkomst speech werden alle landen, die tijdens deze ceremonie vertegenwoordigd waren, erkend. Vervolgens moesten wij allemaal de “oath of allegiance” opzeggen, waarna we allemaal welkom zijn geheten als staatsburgers van de Verenigde Staten. Verder hebben we de “pledge of allegiance” opgezegd en werd het volkslied gezongen. Ook werd er een video vertoond waarop de huidige president zijn nieuwe “broers en zusters” welkom heette. Het process verliep best snel en was bijzonder om mee te maken. We zijn nog gebeleven om ook bij Arnold zijn ceremonie aanwezig te zijn. Het is een special gelegenheid en het is ook wel bijzonder geweest om samen door hetzelfde process heen te gaan.