Nu al December?

Des te ouder ik word, des te sneller de tijd voorbij lijkt te vliegen. Sinds de laatste blog zijn we al weer een maand verder en in die maand hebben we twee verjaardagen gevierd en ben ik een weekendje naar Tennesee geweest.

Op 1 November was eerst Noah aan de beurt. Dit prachtige ventje is inmiddels al weer 4 jaar oud. Zoals bij iedere geboorte, staat deze dag in mijn geheugen gegrift, alsof het de dag van gisteren was. Ik denk dat iedere mama zich deze dag als de dag van gisteren kan herinneren. Na een bevalling van ongeveer 12 uur lag er een klein, bol mannetje in mijn armen. Hij was zowel het grootst als het zwaarst van alle drie en heeft daardoor vanaf zijn geboorte al de bijnaam Bear. Het grappige is, dat hij zowel op zijn bijnaam antwoord als op zijn naam. En nu is hij al weer 4. Hij is verschrikkelijk lief, maar kan ook heel temperament vol zijn. Hij houdt heel veel van knuffelen, maar hij houdt ook van een stoei partij. En meneertje is nergens bang voor. Hij heeft een hele fijne verjaardag gehad en is verwend met veel speelgoed, waarvan het merendeel Ninja Turtles was. Zijn favoriet op dit moment.

Doordat hij zo druk kan zijn en nergens bang voor is, wordt er nogal wel eens door het huis gerend en zitten de kinderen elkaar achterna. Zo ook vorige week bij Katie thuis. Katie was op de kinderen aan het passen, omdat Dan een verplichte vergadering had op werk en ik op dat moment nog niet thuis was, omdat ik ook in vergadering was. Toen ik de kinderen op ging halen, waren onze kinderen heel lief aan het spelen met de kinderen van Katie. Ik heb toen nog even met Katie zitten kletsen en de kinderen begonnen druk te worden. Zo begonnen Alex, een van Katie’s zoons, en Noah achter elkaar aan te rennen en gelijk hoorden wij iemand vallen. Alex kwam gillend de kamer in rennen, gevolgd door Skyler die in paniek was en gelijk daar achteraan een gillende Noah, met een gezicht vol bloed. Hij was met zijn hoofd bovenop een opstapje gevallen. Dit resulteerde in 3 hechtingen aan de binnenkant van de wond en 8 aan de buitenkant.

Op 14 november ben ik voor 2 dagen naar Tennessee geweest voor de verjaardag van Kerry. Ze had eens als grapje laten vallen dat ze het heel leuk zou vinden als ik haar verjaardag kon komen vieren. In de eerste instantie had ik dat afgewezen, maar nadat Dan aangaf dat dat juist heel erg leuk zou zijn voor zowel Kerry als voor mijzelf, zijn we gaan kijken voor een ticket. Ook heb ik op werk gekeken of ik die vrijdag vrij kon krijgen en dat was geen probleem. Zo was ik ineens helemaal alleen op weg naar Tennessee. Het was jammer dat het maar voor twee dagen was, maar alles is beter dan niets. We zijn uit eten geweest en naar de film ‘Dumb en Dumber to’ en ook hebben we een fijne avond gehad met haar familie. Het was ook heel fijn om Freddy en de jongens te zien. Baby Ian kruipt en staat inmiddels, dus ook dat was erg leuk om te zien. Het blijft jammer dat er zo een afstand tussen ons zit.

Op 24 November was ons dametje aan de beurt en hebben we haar tweede verjaardag gevierd. Ondanks het feit dat ze zo een moeilijke start had toen ze net een week of 5 oud was en daardoor in haar eerste jaar wat achterstand op had gelopen, springt ze nu met sprongen vooruit. Khloé is een heerlijk eigenwijs meisje, dat het kaas niet van haar brood af laat eten en alles het liefst zelf wilt doen. Iedere dag weer verbazen we ons over hoe anders het opvoeden van een jongen is, vergeleken met een meisje. Ondanks de verschillen en de uitdagingen die daarbij komen kijken, genieten we enorm van alle drie onze kinderen. Khloé is ook heel erg verwend voor haar verjaardag, met zowel kleding als speelgoed. Ze begint nu heel veel interesse te tonen in poppen, dus de pop die ze voor haar verjaardag heeft gekregen moet overal mee naar toe. Ook haar kleding en haar begint ze steeds leuker te vinden en ik vind het geweldig.

Inmiddels hebben Skyler en Noah er ook al weer 3 maanden op zitten op school. Beide genieten met volle teugen en kunnen niet wachten tot de volgende schooldag. Het gebeurt dan ook regelmatig dat er tranen met tuiten gehuild worden in het weekend, wanneer ze horen dat ze de volgende dag niet naar school mogen. Ze leren allebei ontzettend veel. Noah herkent inmiddels al de letters van het alfabet en Skyler is bezig met rekenen en lezen. Ik hoop dat ze allebei nog lang met zo veel plezier naar school zullen blijven gaan. Bij Skyler is de school fotograaf al langs geweest en we kregen twee weken geleden zijn foto thuis. Ook dan realiseer je je weer hoe snel de tijd gaat.

En nu zitten we al weer in December. Het blijft een beetje onwerkelijk. De kerstboom staat al weer sinds het weekend na Thanksgiving en iedere dag vragen de jongens weer hoeveel nachtjes er nog geslapen moeten worden, voordat de kerstman langs komt. Het voelt nog niet echt als kerst, hoewel de boom natuurlijk wel een heerlijke sfeer in huis brengt. Misschien dat het ook nog niet echt als kerst voelt, omdat het hier pas 1 keer heeft gesneeuwd en je bijna nog steeds met een korte broek naar buiten kunt. Dat is de vorige jaren wel eens anders geweest. Ik ben dan ook benieuwd wat de rest van de winter ons gaat brengen.

Natuurlijk kijken we wel uit naar de kerst. Niet alleen vanwege de gezelligheid, maar ook vanwege het feit dat mijn vader aanstaande donderdag weer aan komt. De kinderen weten deze keer wel van zijn komst en kijken hier enorm naar uit. Zoals zij zeggen, nog 3 nachtjes slapen, dan gaan we opa op halen van het vliegveld. Mijn vader kijkt uiteraard ook uit naar zijn bezoek en ik weet zeker dat hij weer net zoveel van de kinderen zal genieten als dat wij zelf doen.