Op vrijdag 27 februari hebben wij opa en oom Daniël opgehaald op het vliegveld, samen met Troy, Mindy en Kylee. Troy had nog een leuk welkomstbord gemaakt voor mijn vader, waar we allemaal erg om gelachen hebben. (Ik zal hier op de blog maar niet schrijven wat er op stond, voor het geval dat er kleine kinderen mee lezen hahaha) Het was geweldig om mijn vader na een jaar weer te zien en Daniël na al weer bijna 2 jaar! En het was nog geweldiger om hun gezichten te kunnen zien terwijl zij Skyler aan het bewonderen waren!
Mijn vader had een aantal Nederlandse lekkernijen meegenomen, samen met de laatste sneeuwbollen van mijn verzameling, die nog in Nederland stonden. Ik heb mijn verzameling nu dus weer compleet! Tevens kregen we nog een aantal cadeautjes van vrienden en familie, waaronder nog meer zwitsal producten, Skyler zijn eerste armbandje met zijn naam en kleding.
Voor Daniël was dit het eerste bezoek aan Amerika, dus wilde we hem graag het een en ander laten zien. We hebben helaas niet alles kunnen doen wat we graag wilden doen, maar we hebben er voor gezorgd dat zowel Daniël als mijn vader zich goed vermaakt hebben. Bovendien hebben ze beide ook ontzettend van Skyler genoten, dus wat wilden we nog meer?
Zo zijn we onder andere bij de Olympic oval naar het schaatsen wezen kijken. Daniël wilde hier heel graag heen en toevallig stond er in de krant dat de entree gratis zou zijn. Tijdens ons bezoek aan de Olympic Oval hebben we Shani Davis een wereld record zien rijden en is Daniël nog met Gianni Romme op de foto geweest.
We hebben ook Cottonwood Canyon bewonderd en zijn bij de Mormon temple wezen kijken. Dit zijn ook plekken die we met mijn vader vorig jaar bezocht hebben en we dachten dat Daniël dit ook wel graag zou willen zien. Vooral omdat het natuurlijk zijn eerste bezoek aan Amerika was.
We hebben gebarbequed bij Freddy thuis en hebben ook nog gebarbequed met de buren. Tijdens de barbeque met de buren hadden Daniël en mijn vader afgesproken om met Troy te gaan schieten op de schietbaan. Zowel Troy als Daniël en mijn vader hebben het goed naar hun zin gehad. Zelfs zo goed dat Troy en Daniël later nog een keer zijn gaan schieten.
Dan heeft Daniël en mijn vader ook nog mee genomen naar Las Vegas. Ze zijn "even" op en neer gereden, aangezien ze toch alle drie een rijbewijs hebben en op die manier niet hoefden te overnachten in Las Vegas. Daniël wilde voornamelijk de "dansende" fonteinen zien van het Belagio. Ze hebben het daar ook prima naar hun zin gehad, totdat ze terug kwamen bij de auto en mijn radio, cd's, papieren en zelfs mijn aapje aan mijn spiegel gestolen bleken te zijn. Ook Daniël zijn jas en MP3 speler waren weg. Mijn vader en Daniël voelde zich hier zo schuldig over (waarom precies snap ik no steeds niet), dat ze bij thuiskomst gelijk een andere radio hebben gekocht voor mij.Het is moeilijk om 4 weken in een blog te beschrijven, zonder er een boekwerk van te maken. (Ik had de blog dan ook eigenlijk vaker moeten updaten tijdens hun bezoek) Wat niet moeilijk is om te beschrijven, is dat we het allemaal ontzettend naar ons zin hebben gehad en dat Daniël en opa heel erg genoten hebben van Skyler. Maar Skyler is dan ook een heerlijk mannetje, al zeg ik het zelf. Een ding is zeker, hij is geen aandacht te kort gekomen :)
Skyler doet het hartstikke goed en is zat bij zijn eerste controle al goed op het gemiddelde kwa gewicht en zelfs al boven het gemiddelde kwa groei. We zijn dan ook benieuwd naar de volgende controle op 14 april. Verder is hij een vrolijk mannetje, alleen 's avonds voor het slapen gaan heeft hij een huil uurtje, maar dat hoort er allemaal bij.
Zoals ik al schreef komt er helaas aan alle goede dingen een eind en dus zijn we woensdag avond nog eenmaal uit eten geweest. Toen ik de camera te voorschijn wilde halen uit de tas om nog wat foto's te maken, bleek er een IPod in mijn tas te zitten. Alvast mijn verjaardags cadeautje van mijn vader en Daniël! Daar was ik natuurlijk super blij mee!! Ik ben dus erg verwend tijdens hun bezoek.En zo was het gisteren ochtend dan tijd voor het afscheid. Ik heb een hekel aan afscheid nemen.... Ik probeerde me dan ook groot te houden, maar toen mijn vader over de kinderwagen heen leunde om Skyler nog een kus te geven, kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Onnodig om te zeggen dat het dus een emotioneel afscheid was. Maar we hebben no postief nieuws: opa wil Skyler niet te lang missen en heeft dan ook al plannen om met de kerst weer terug te komen en ook Daniël wil graag nogmaals terug komen deze kant op!