Schrik van mijn leven........

Vorige week zaterdag ben ik met Skyler bij de kinderarts geweest. Hij hoestte al een paar dagen en had continue koorts. Op de momenten dat hij geen koorts onderdrukkende medicijnen gebruikte lag hij 9 van de 10 keer bij mij op schoot. Ik wilde hem voor de zekerheid even na laten kijken. Het bleek dat hij het RS virus te pakken had en bronchiolitis. Er zijn hiervoor geen medicijnen beschikbaar, dus werd ons verteld, dat hij veel moest rusten en vooral moest blijven eten en drinken. Tevens werd ons verteld dat het erg besmettelijk is en dat we uit moesten kijken voor Noah, omdat het heel gevaarlijk kan zijn voor babies.

We hebben zoveel mogelijk geprobeerd om Skyler bij Noah weg te houden, maar ik denk dat het kwaad op dat moment al geschied was, want Noah begon zaterdag avond een klein beetje te hoesten. Zondag werd dat iets meer, en hij was niet zo vrolijk als normaal en dus heb ik hem maandag mee genomen naar de kinderarts. Daar werd al snel bekend dat hij ook het RS virus te pakken had. Ook nu weer naar huis gestuurd, maar we moesten hem wel heel nauwkeurig in de gaten houden en bij enig teken dat het slechter met hem ging, gelijk weer terug brengen.

Dinsdag leek Noah heel veel moeite te hebben met adem halen en hij werd ook heel bleekjes en dus ben ik gelijk weer met hem terug geweest. Bij binnenkomst zei de arts al gelijk dat hij er een stuk slechter uit zag dan de dag daarvoor en ze heeft zijn zuurstof gehalte gechecked, wat op dat moment op 88% zat. Bij 87% of lage zou hij op genomen moeten worden in het ziekenhuis. Ze stelde voor om een Albuterol behandeling te proberen. Dit wordt normaal gesproken bij astma patienten gedaan, maar helpt ook wel eens in het geval van RSV, maar niet altijd. In dit geval bleek het echter wel te helpen.

Zijn zuurstof gehalte liep terug naar 94%. De arts was hier nog niet super tevreden over, maar het was een stuk beter dan bij binnenkomst. Ze heeft ons dan ook een machine mee naar huis gegeven om zelf Albuterol om de vier uur toe de dienen.

Dit leek redelijk goed te helpen, tot donderdag avond. Om 19.00 uur heb ik hem een behandeling gegeven en daarna liep het allemaal helemaal mis. Hij werd steeds stiller, begon ontzettend veel te hoesten en te kwijlen. Ik heb Anna gebeld, omdat Dan aan het werk was en zij kwam gelijk langs. Ik vond ook dat Noah grauw aan het worden was en Anna zei dat ze hetzelfde dacht. Anna is bij Skyler gebleven en ik heb Noah meegenomen naar een urgent care kliniek. Ik dacht dat hij misschien een sterkere behandeling nodig had, maar wat er toen gebeurde had ik nooit verwacht...

Bij binnenkomst moest ik allerlei papieren invullen en dit heb ik geweigerd, ik zei dat ik per direct een arts moest zien, omdat Noah moeite had met ademhalen en dat hij grauw aan het worden was. Het meisje achter de balie is toen direct naar achteren gerend en een dokter liet ons direct binnen komen. Bij een blik op Noah riep ze "call 911" en hij werd direct aan de zuurstof gelegd en zijn zuurstof gehalte werd gemeten en dat zat op dat moment op 82%, dus veels te laag. Binnen 3 minuten tijd stonden en 6 volwassen mannen van de ambulance om mijn kleine mannetje en heen en toen sloeg de paniek echt bij mij toe. Op dat moment was ik echt bang dat we te laat waren....

We werden direct in de ambulance geladen en naar het ziekenhuis gebracht, waar hij nog steeds aan de zuurstof lag en een x-ray is gemaakt. De dokter daar constateerde een acute longontsteking. Omdat Noah zijn zuurstof gehalte niet verbeterde, zijn we met de ambulance overgebracht naar de "primary children's" afdeling van het ziekenhuis waar Noah geboren is. Dan was in de tussentijd ook in het ziekenhuis aangekomen.

In het Riverton ziekenhuis is er eerst een tube in Noah zijn keeltje gestopt om hem een keer goed leeg te zuigen en vervolgens werd hij op een infuus aangesloten. De dokter daar constateerde namelijk ook dat hij uitgedroogd was. Hij kreeg vloeistoffen voor de uitdroging en werd bij voorbaat op antibiotica aangesloten. Ook werden en allerlei draadjes op hem geplakt om zijn zuurstof en harstslag en ademhaling in de gaten te houden. Wat doet dat zeer om je kleine mannetje daar zo hulpeloos te zien liggen.

Er werd opnieuw een x-ray gemaakt, omdat de arts zei dat een ingeklapte long en een longontsteking er bijna hetzelfde uitzien op een x-ray en hij wilde zeker weten dat het om een longontsteking ging. Ook hebben ze een neus swab genomen, om nogmaals RSV te kunnen constateren. Vrijdag ochtend kregen we te horen dat Noah inderdaad RSV had (wisten we al), een acute longontsteking en bronchiolitis. Later in de dag werd hij van het infuus afgehaald, omdat ze wilde kijken of Noah zichzelf goed kon hydrateren door te eten en dit leek langzaam maar zeker beter te gaan.

Tegen het einde van de dag kregen we te horen dat de antibiotica ook niet voortgezet zou worden, omdat alles na testen viraal bleek te zijn. De antibiotica helpt daar dus niet tegen. Het enige wat ze op dat moment nog voor Noah konden betekenen in het ziekenhuis was hem aan de zuurstof houden, iets dat we op voorstel van de arts ook thuis zouden kunnen doen. Zijn statistieken waren op dat moment dusdanig in orde dat we hem mee naar huis mochten nemen, maar wel aan de zuurstof. Op het moment dat de zuurstof weg gehaald wordt bij hem zakt zijn zuurstof gehalte heel snel naar beneden en dat is niet goed.

Ik heb in de eerste instantie aangegeven dat ik het eng vond om hem mee naar huis te nemen, maar na meerdere gesprekken en uitleg van hoe of wat, hebben we toch besloten om hem mee naar huis te nemen. De arts hoopt dat Noah thuis een stuk sneller op zal knappen dan in het ziekenhuis. In het ziekenhuis raakte hij continue in paniek als er een arts of zuster aan zijn bedje stond.

Zaterdag ochtend moesten we dan wel gelijk weer op controle komen. Noah's zuurstof gehalte zat toen op 93%. Nog steeds niet goed, maar wel een stuk beter dan de avond dat Noah met spoed opgenomen werd. Hij moet nu tot minimaal donderdag aan de zuurstof liggen en zelfs dan kunnen ze nog niet beloven dat hij er vanaf mag. We hebben overigens ook een oxymeter gekregen zodat we Noah zijn statistieken in de gaten kunnen houden, in plaats van aan zijn lichaam af te moeten lezen hoe het met hem gaat, hoewel we dit natuurlijk ook wel goed in de gaten houden.

Op het moment ligt mijn kleine ventje lekker te slapen. Op de momenten dat hij slaapt zit zijn zuurstof gehalte net op de grens en als hij wakker is zit hij gemiddeld op 93%. Ik heb sowieso iedere dag telefonisch overleg en bij enige twijfel mogen we uiteraard ook gelijk langs komen. De arts gaf vandaag aan dat het normaal is dat zijn zuurstof gehalte iets zakt als hij slaapt, maar als hij onder die grens blijft vallen, wat hij nu al een paar keer gedaan heeft, dan moet hij waarschijnlijk opnieuw opgenomen worden. Gelukkig is zijn zuurstof gehalte nu sinds vanmorgen redelijk stabiel, dus we gaan hopen dat hij nu snel op gaat knappen en dat hij donderdag inderdaad van de zuurstof af mag.

Als ik nu achteraf denk aan de laatste dagen, dan vraag ik me wel eens af of ik misschien gelijk 911 had moeten bellen, of ik hem misschien eerder binnen had moeten brengen en waarom ik niet door had dat hij aan het uitdrogen was, maar de arts verzekerde mij vanmiddag opnieuw dat ik juist heb gehandeld en dat wij dit niet hadden kunnen weten. Ik ben wel heel blij dat ik naar mijn eigen gevoel heb geluisterd, ik zou er niet aan moeten denken dat het anders afgelopen had kunnen zijn.