Eerste week

Mijn eerste week werken zit er al weer op. Jeetje wat is dat tegen gevallen zeg! Het was behoorlijk zwaar om mijn kleine ventje achter te moeten laten. Niet alleen mijn kleine ventje, ook mijn andere ventje.

Op werk was het ook super druk, dus ik ben gelijk met mijn neus in de boter gevallen. Iets waar ik niet naar uit keek, maar goed, ik kan natuurlijk niet verwachten dat alles stil staat tijdens mijn 6 weken zwangerschaps verlof. De klant en mijn supervisor waren allebei erg blij met mijn terugkomst, maar gelukkig ook wel vol begrip. Beiden gaven gelijk aan dat als ik naar huis toe wilde, dat ik dat dan vooral moest doen. Ik ben niet naar huis gegaan, ik denk dat ik het dan voor mezelf alleen maar moeilijker had gemaakt.

Gelukkig was het ook niet nodig dat ik naar huis ging, want Dan had alles prima onder controle. Ik had ook niet anders verwacht natuurlijk. Dan belde me ook regelmatig met een update en ik kreeg leuke foto's toegestuurd. Zo werd mijn week toch nog iets makkelijker.

Skyler moest wel even wennen aan het idee dat mama weer naar werk was. 's Ochtends bij het opstaan liep hij de slaapkamer in en riep dan: "mam". Dan keek hij Dan verbaasd aan en vroeg waar ik was. Dat heeft hij eigenlijk de hele week wel gedaan en dit weekend was natuurlijk hetzelfde liedje en dus was het een leuke verrassing voor hem om te zien dat ik wel thuis was. Nu ben ik alleen wel benieuwd hoe hij deze week weer gaat reageren.

Aankomende week is gelukkig een "korte" week. Vrijdag zijn we vrij vanwege kerst en woensdag zijn we uitgenodigd door onze klant voor een kerstfeestje. Die dag werken we maar 3 uurtjes en dan hebben we het feestje en daarna mogen we naar huis en krijgen we gewoon door betaald.

Ik was wel erg blij dat het weekend aan was gebroken en dat zal ik volgend weekend ook wel zijn denk ik. Ik moet natuurlijk nog in de routine komen van mijn werk en het vroege opstaan en het feit dat Noah 's nachts nog gevoed moet worden. Ik was dan ook super moe en erg blij dat op zaterdag mijn wekker niet afliep.

Het weekend hebben we lekker rustig aan gedaan en genoten van het feit dat er geen wekker afliep. Zaterdag avond heeft Dan ons alledrie als verrassing mee genomen naar "Christmas Utah". Dit is een straat vol met kerstlichtjes die gesynchroniseerd zijn op kerstmuziek. Het was een ontzettend leuk gezicht en Skyler heeft genoten van alle lampjes! Hij begon maar zo te huilen toen we naar huis gingen.

Vandaag zijn we niet eens weg geweest. We hebben lekker rustig uitgeslapen en zijn de rest van de dag lekker lui geweest. Ach dat mag ook wel eens gebeuren toch?

Kleine jongens worden groot!

Kleine jongens worden groot, dat geldt zeker voor onze kleine mannen! Noah is inmiddels al weer anderhalve maand oud en ons mannetje groeit als kool. Hij groeit zelfs zo hard dat hij al twee luier maten uit is gegroeid. Hij heeft twee heerlijke kinnetjes en lekkere dikke wangen. Zijn buikje is ook aardig rond. Hij is onze kleine Boedha!En dan hebben we natuurlijk Skyler! Als iemand ineens groot lijkt te worden dan is het Skyler wel. Om te beginnen is hij natuurlijk een geweldig grote broer. Als Noah huilt komt hij snel aanlopen en geeft hij hem een aai over zijn bolletje. Of hij zoekt zijn speentje op en propt die snel in zijn mond. Hij helpt me zelfs met het kloppen op Noah zijn rug om hem een boertje te laten doen.

Maar waaruit blijkt dat hij echt groot aan het worden is, is dat hij steeds zelfstandiger wordt. Hij heeft zijn eigen willetje en laat tegenwoordig ook echt zijn eigen mening door schemeren. Als hij het ergens niet mee eens is dan laat hij dat snel weten.

Over zelfstandig gesproken, onze kleine grote man heeft van de week voor het eerst op het potje geplast! Hij had vorige week in bad staan plassen. In de eerste instantie ging dat geheel per ongeluk, maar toen hij door had wat hij aan het doen was, vond hij het heel erg grappig. Zodoende besloten we om een potje voor hem te kopen.

De eerste keer op het potje vond hij 10x niets, hij leek het eng te vinden en begon te huilen. We wilden hem natuurlijk niet bang maken voor het potje en hebben hem er snel weer af gehaald. Later hebben we het nog een paar keer geprobeerd. Hij wilde er wel op gaan zitten, maar vond het niet echt al te boeiend. 's Avonds voor het naar bed gaan heb ik aan hem gevraagd of hij wilde proberen om te plassen en hij rende gelijk naar de badkamer toe. Ik heb snel zijn luier afgedaan en hij ging zitten. Hij zat maar net aan en hij deed zowaar een klein plasje op het potje! Ik heb er een "big deal" van gemaakt en heb heel hard voor hem staan juichen en klappen en hij begon gelijk te stralen! Hij probeerde ook gelijk om nog wat te plassen. Ook kreeg hij een groot applaus van zichzelf.

Nu iedere keer bij het verschonen van zijn luier vragen we aan hem of hij moet plassen en geven hem de keuze of hij op het potje wil. Vaak wil hij wel, soms wil hij niet. Als hij wil dan plast hij ook meestal wel, gevolgd door een groot applaus. Vanmorgen vroeg Dan ook aan hem of hij wilde plassen, maar hij wilde niet. Tijdens het klaarmaken van het bad zat Skyler op de grond en terwijl Dan zih omdraaid zit meneertje op de grond te plassen. Ongelukjes zullen ons genoeg tegemoet komen de aankomende tijd, maar het begin is er. Zoals ik al zei, kleine jongens worden groot!

Hij staat weer!

In Nederland heeft men vandaag pakjes avond gevierd. De goede Sint gaat immers weer terug naar Spanje. Wij hebben niets aan pakjesavond gedaan, maar ik heb uiteraard wel leuke herinneringen aan vroeger.

Zo kan ik me heel goed herinneren hoe ik uitvond dat die goede oude man niet bestond. Ik had al een klein vermoedde en liep de waskamer in. Wij hadden nog een ouderwetse centrifuge staan en om de een of andere reden opende ik de klep en zag daar al het lekkers dat wij ieder ochtend in onze schoenen vonden. Mijn grote broer Daniël probeerde me nog tegen te houden, maar helaas was het te laat.

Ook kan ik me herinneren wanneer mijn kleine broer Christiaan ons vertelde dat hij al 2 jaar niet meer in de Sint geloofde, maar dat hij niets wilde zeggen, omdat hij bang was dat we dan geen cadeautjes meer zouden krijgen! Of de keren dat hij vol bleef houden dat hij niet bang was van zwarte piet, maar zodra er op de deur gebonkt werd wist hij niet hoe snel hij bij papa of mama moest gaan zitten! Leuk al die herinneringen.

Zo kijk ik uit naar al de herinneringen die we met Skyler en Noah gaan maken en de kerstman. De kerstman is hier de persoon die de cadeautjes bij de kinderen komt brengen. Dit jaar zal Skyler er nog niet veel van mee krijgen wat de kerstman betreft. Hij zal zich prima vermaken met het openen van cadeautjes en het zal erg leuk zijn om zijn gezichtje te zien stralen, maar volgend jaar zal hij denk ik pas echt iets van de kerstman begrijpen.

De kerstman moet natuurlijk wel een mooie plek hebben om zijn cadeautjes af te leveren en dus hebben we vanavond de kerstboom weer te voorschijn gehaald. Ik wilde in de eerste instantie een nieuwe, wat grotere boom kopen, maar Dan vond onze huidige boom nog wel goed. Eigenlijk had hij ook wel gelijk en nu hij staat ben ik er ook wel weer blij mee. Hij is niet al te groot, maar ook niet ontzettend klein. Eigenlijk is het wel een leuk formaat voor in de woonkamer.

Skyler heeft ook leuk geholpen met het versieren van de boom, op zijn manier dan. Hij probeerde alle ballen op de takken te verzamelen. We hebben ze stiekem iedere keer moeten verplaatsen. Er kwamen heel wat "wow" en "oh" en "ahs" aan te pas. Vooral bij het aanzetten van alle lampjes!

De kerstman heeft dit jaar al een vervroegd bezoekje afgelegd bij ons thuis. Ik wilde al een tijdje een "Kindle" hebben. Dit is een apparaat dat digitale boeken kan weergeven op electronisch papier, door middel van digitale inkt. Afgelopen vrijdag werd er een voor mij afgeleverd en ik ben er ontzettend blij mee. Ik lees graag voordat ik ga slapen en dat wordt door de Kindle wel heel makkelijk gemaakt. Ik kan er nu lekker bij gaan liggen en hoef me niet druk te maken om het feit dat het boek zo zwaar is. Op dit moment hebben we nog 18 dagen, 23 uur en 12 minuten te gaan tot de kerst, maar ik ben al verwend met mijn cadeau.

Nog maar 18 dagen en dan is het gewoon al kerst! Dat betekent ook dat het einde van het jaar al weer voor de deur staat en dat we al bijna in 2011 zitten. Wat gaat de tijd toch super snel voor bij!

De tijd gaat zo snel voorbij dat ik volgende week ook al weer aan het werk moet. Ik zie er eerlijk gezegd best wel een beetje tegen op. Ik vermaak me op het moment prima zo met mijn mannen thuis. Bovendien zijn we nog in een ritme aan het komen met Noah. Maar ach, als ik eenmaal aan de slag ben dan is het al snel alsof ik nooit geen verlof heb gehad. Bovendien zijn de kleine mannen lekker bij papa overdag, dus wat dat betreft hebben we het toch wel prima voor elkaar!

1 maand

Het is alweer 1 December. Dat houdt in dat we aan de laatste maand van het jaar begonnen zijn en dat de kerst al weer bijna voor de deur staat. Het houdt ook in dat Noah al weer 1 maand oud is. Niet te geloven, 1 maand! De tijd gaat super snel voorbij.

In die ene maand is er natuurlijk veel gebeurd. Mijn vader was hier bij ons en helaas is hij inmiddels ook al weer vertrokken. We hebben ontzettend genoten van zijn bezoek, ondanks dat we niet al te veel dingen hebben kunnen doen. Met een nieuwe baby ben je best aan huis gebonden, omdat zo een kleintje regelmatig moet eten. Noah eet ongeveer om de 3 uur, hoewel hij de laatste dagen wat langer tussen zijn voedingen laat zitten.

Ondanks dat we niet heel veel weg zijn geweest hebben we dus wel genoten van het bezoek van mijn vader en hij heeft zelf ook ontzettend genoten. Natuurlijk was het voor hem geweldig om hier te zijn tijdens de geboorte van zijn kleinzoon, maar het was voor misschien nog wel leuker om zoveel tijd met Skyler door te kunnen brengen. Skyler is natuurlijk een stuk gegroeid sinds zijn laatste bezoek en hij loopt en babbelt er erg op los. Skyler zelf heeft ook heel erg genoten van zijn opa! Zo erg zelfs dat hij regelmatig liever bij opa zat dan bij papa of mama. Dat was voor mij ook wel erg fijn om te zien. Ondanks dat we mijn vader ieder weekend op de computer spreken via Skype, wisten we toch niet hoe Skyler zou reageren als opa hier in het echt zou zijn. Maar gelukkig was het voor Skyler ook een geweldige ervaring!

Tijdens zijn bezoek is mijn vader met Dan naar de bioscoop geweest. Ze hebben de nieuwe Jackass film gekeken en hebben zich prima vermaakt. Uiteraard zijn we ook nog een paar keer wezen shoppen. Als er iets is wat mijn vader goed kan dan is het shoppen. Bovendien is het voor hem wel aantrekkelijk ook om bepaalde dingen hier te kopen in plaats van in Nederland vanwege de omreken koers. Een van die keren shoppen was op "Black Friday". Black Friday wordt ook wel beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstinkopen. Om de mensen naar de winkels te trekken, adverteren veel winkels met speciale aanbiedingen. Sommige winkels gaan om 00.01 uur open en sommige om 03.00 uur. Er staan vaak ontzettend lange rijen mensen, die soms al een paar dagen voor de deur zitten te wachten.

Mindy en ik hebben geprobeerd om uit te leggen hoe druk het is in de winkels en wat een gekte er kan ontstaan, maar ondanks dat wilde mijn vader Black Friday toch een keer mee maken. (Ook wel begrijpelijk natuurlijk, je moet alles een keer geprobeerd hebben) We hadden begrepen dat alle aanbiedingen bij Walmart al om 00.01 uur vrij gegeven zouden worden en gezien het feit dat ik Noah natuurlijk moest voeden besloten we dat dit voor ons de beste tijd was. Het begon al op de parkeerplaats waar het bijna onmogelijk was om een parkeerplek te vinden, hier gaf mijn vader al aan het nog nooit zo druk gezien te hebben. Bij binnenkomst in de winkel keer hij helemaal zijn ogen uit! Zo erg zelfs dat hij na 5 minuten binnen aangaf dat het allemaal wel erg overwelmend was. De beste deals waren al snel weg, maar ondanks dat vonden we toch een paar leuke dingen. We hadden alleen geen idee waar we in de rij moesten gaan staan, zo belachelijk lang waren ze. Uiteindelijk hebben we toch een rij gevonden en zijn daar in gaan staan. Na 10 minuten in de rij en geen stap verder te zijn gekomen, zei mijn vader dat dit het niet waard was voor hem en zo hebben we onze spullen neergelegd en zijn we lekker naar huis gegaan.

Helaas zijn de 4 weken dat hij hier was voorbij gevlogen en stond afgelopen zaterdag het afscheid al weer voor de deur. Afscheid nemen blijft altijd moeilijk, maar om de een of andere reden leek het nu zwaarder te vallen. Misschien kwam dat ook wel door te zien hoeveel mijn vader van zijn kleinkinderen heeft genoten! Gelukkig zijn we inmiddels al weer aan het aftellen naar zijn volgende bezoek. Dit zal al over 5 maandjes zijn, aangezien hij zijn verjaardag hier door wil brengen en mijn verjaardag 2 weken later.

In de afgelopen maand zijn we ook met Noah al weer terug geweest op controle bij de kinderarts. Eerst 2 dagen na ons uitslag uit het ziekenhuis. Dit in verband met zijn bloedsuiker spiegel, omdat hij best zwaar was bij de geboorte. Vervolgens moesten we op het standaard controle komen, twee weken na zijn geboorte. Er werd ons verteld dat hij er heel erg gezond uit ziet en dat hij goed aan was gekomen. Zo goed zelfs dat meneertje al in de 90% zat op de groeichart. Er bleek alleen iets mis te zijn met zijn oogjes, het was waarschijnlijk niets ernstigs, maar de kinderarts raadde dan ook aan om een afspraak te maken met een oogarts.

Zo gezegd zo gedaan. Ik heb die middag gelijk gebeld voor een afspraak en we moesten gelijk op donderdag op de eerst beschikbare afspraak komen. Normaal gesproken is Dan de persoon die in de stress schiet van dit soort dingen, nu maakte ik me er zelf best druk om. Als het niets ernstigs zou zijn, waarom moesten we ons dan op de eerst beschikbare afspraak melden? Gelukkig bleek dit alleen uit voorzorg te zijn. Noah blijkt kleine cystes te hebben achter zijn pupillen. Het schijnt wel vaker voor te komen en daar zijn ze liever op tijd bij. In Noah zijn geval zijn ze erg klein en doen ze er op het moment niets aan. We moeten over en half jaartje terug komen. De oogarts gaat dan opnieuw zijn oogjes onderzoeken. Als de cystes niet zijn gegroeid, of in het beste geval zelfs zijn verdwenen, dan houdt het daarbij op, maar als ze zijn gegroeid, dan is er een grote kans dat hij geopereerd moet worden aan zijn oogjes. Gelukkig komt dit niet veel voor, dus we gaan dan ook maar hopen dat Noah ook niet geopereerd moet worden.

Verder mogen we niet klagen. Het is een heerlijk mannetje dat vooral overdag erg content blijkt te zijn. Alleen 's avonds heeft hij last van een huiluurtje. Dat is vooral voor mijzelf best vermoeiend, omdat ik hem 's nachts ook moet voeden, maar het hoort er allemaal bij. Gelukkig probeert Dan zoveel mogelijk te helpen en daar ben ik ook wel erg blij mee.

Skyler geniet ook van zijn broertje. Hoe raar hij het in het ziekenhuis vond, des te leuker vind hij het nu. Hij wil Noah vaak vast houden en geeft hem dan kusjes. Of als Noah zijn speentje laat vallen, dan stopt Skyler hem terug in zijn mond. Ook komt hij regelmatig bij me zitten als ik Noah aan het voeden ben en dan wrijft hij zachtjes over Noah zijn hoofdje heen. We merken wel aan Skyler dat hij grenzen aan het uit proberen is sinds dat Noah geboren is, maar ook dat hoort er allemaal bij.

Zoals ik al zei, we mogen echt niet klagen. We hebben 2 heerlijke, gezonde jongens! Wat willen we nog meer?

Noah Alexander, 1 November 2010

Zondag 31 oktober, oftewel Halloween zou de grote dag zijn volgens meerdere mensen. Beebje was tenslotte al behoorlijk ingedaald en ik had ook al regelmatig weeën, maar nog niet echt iets dat door zette. Het werd steeds later en later en ik had niet het gevoel dat de bevalling snel zou gaan beginnen. Mijn volgende afspraak stond gepland voor woensdag 3 november en ik was aan het twijfelen of ik me door mijn arts zou laten strippen als de beeb zich dan nog niet aangemeld had.

Mijn beste vriendin, Mindy, probeerde mij al een paar dagen over te halen om de bevalling op een paar manieren op te wekken. Als eerste probeerde ze me over te halen om veel te lopen. Dat hadden we de avond van te voren al gedaan, aangezien Halloween op een zaterdag avond is gevierd dit jaar. Dit resulteerde wel in weeën, maar ook weer niets iets om over naar huis te schrijven. Zo had ze ook gelezen dat ananas de bevalling op zou kunnen wekken, en bepaalde pressure punten in je lichaam masseren. Ik heb dan ook een heel blik ananas gegeten en heb haar laten masseren. Een massage laat ik natuurlijk niet zomaar aan mijn neus voorbij gaan. Ook dit alles had geen resultaat.

Als laatste probeerde ze me over te halen om wonder olie te drinken. Ze kent namelijk meerder personen waarbij de bevalling daardoor begonnen is, waaronder haar schoonzusje. Ik zat er eigenlijk niet echt op te wachten, want de bijwerkingen ervan zag ik niet zitten. Uiteindelijk was ik toch wel nieuwsgierig of het zou werken en dus heb ik wel een doses genomen, gevolgd door een groot glas jus d’orange. De bijwerkingen waren al snel aanwezig, maar de weeën bleven uit. Ik had die dag wel al weeën gehad, maar ook nu wilde het weer niet door zetten. Uiteindelijk ben ik om 00.00 uur naar bed gegaan en dacht dat de beeb lekker zou wachten tot de uitgerekende datum.

Toen Dan vervolgens om 02.00 uur naar bed kwam werd ik wakker en zei ik dat ik me niet echt lekker voelde. Ik had een stekende pijn in mijn zij, net alsof ik heel lang gerend had. Dan grapte nog dat het misschien wel weeën waren. Toen ik er op ging letten zat er wel een patroon in en al snel had ik door dat het inderdaad weeën waren. Dan heeft toen de weeën opgemeten en ze bleken al om de 2 minuten te komen en bleven ruim een minuut of langer hangen. Ze werden al snel ook steeds pijnlijker.

Ik heb Mindy een smsje gestuurd, aangezien zij bij de bevalling aanwezig zou zijn en Dan is het ziekenhuis gaan bellen, omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen. Hij kreeg helaas alleen niemand te pakken. Er was een voicemail die aangaf dat als je dacht dat de bevalling begonnen was, om dan gewoon naar het ziekenhuis te komen. We besloten dan ook maar om te gaan, want je weet tenslotte maar nooit hoe snel het kan gaan, zeker omdat de weeën al zo snel achter elkaar kwamen.

Gelukkig was mijn vader hier vrijdag aangekomen, dus heeft Dan hem wakker gemaakt en gezegd dat wij richting het ziekenhuis zouden gaan. Zo hoefden wij Skyler niet wakker te maken en zou mijn vader voor hem zorgen, terwijl wij in het ziekenhuis waren. We waren rond 04.30 uur in het ziekenhuis waar ik al snel naar een kamer geholpen ben en aan de monitor werd gelegd, gevolgd door een onderzoek.

2 cm ontsluiting. Dat viel even tegen, want bij mijn laatste controlle zat ik op 2-2.5 cm ontsluiting volgens mijn arts, en nu had ik al een paar uur weeën en er zat nog geen verandering in. We mochten wel blijven en een uurtje later zouden ze weer komen checken en dan zouden ze ook besluiten of ik naar huis gestuurd zou worden. Ik zei tegen Dan dat ik niet meer naar huis toe wilde en dat ik anders ingeleid wilde worden, dus gaf hij dat aan aan de zuster. Zij zei dat dat aan mijn arts was, maar wij wisten wel dat hij het hier mee eens zou zijn, omdat hij 2 weken voor de uitgerekende datum al aangaf dat ik ingeleid zou kunnen worden als ik dat zou willen.

Mijn arts kwam om 08.30 uur langs en bij het checken van de ontsluiting zat ik net op 3 cm. Zo lang al bezig en zo weinig verandering. Hij vroeg zelf op dat moment of hij mijn vliezen moest breken, zodat we niet meer naar huis hoefden. Dat aanbod heb ik gretig aangenomen. Hij zei ook dat het misschien wel eens dingen sneller in gang zou zetten, maar dat was helaas niet het geval.
Om 10.00 uur bij een volgende controle zat ik nog steeds op 3 cm. Daar baalde ik echt verschrikkelijk van. De weeën deden zo ontzettend zeer en kwamen zo snel, bovendien had ik ook al een hele tijd het gevoel dat ik moest persen en uiteindelijk heb ik om een ruggeprik gevraagd. Ik dacht niet dat ik dat nog een hele dag vol zou kunnen houden.

Toen de ruggeprik eenmaal gezet was leken dingen wel iets sneller te gaan. Ik zat rond 12.00 uur op 7 cm en rond 12.45 op 9 cm. De zuster heeft op dat moment mijn arts weer opgezocht en er werd van alles klaar gezet voor de bevalling. Op een gegeven moment had ik opnieuw het gevoel dat ik moest persen, dus toen ik dat aangaf heeft de zuster nog eenmaal een onderzoek gedaan en ik bleek inderdaad op 10 cm ontsluiting te zitten. Het moment waar we zo lang naar uitgekeken hadden was eindelijk daar. Ik zou al snel mijn zoontje op mijn buik hebben liggen. Het ging een stuk sneller dan verwacht. Binnen 3 persweeën en 10 minuten later lag onze kleine man op mijn buik. Ik heb zelfs nog een perswee weg moeten werken, omdat de arts nog niet klaar was.

Noah Alexander Bouwman is geboren op 1 novmber 2010 en was bij de geboorte 3.9 kg en 52 cm lang!
Inmiddels is Noah al weer een week oud. We hebben 2 dagen in het ziekenhuis gelegen, wat hier overigens normaal is. Noah doet het hartstikke goed en Skyler is een geweldige grote broer! In het ziekenhuis wilde Skyler in de eerste instantie weinig van Noah weten, maar nu is hij wel verschrikkelijk lief voor hem. Hij wil hem regelmatig even op schoot houden, het is wel niet voor lang, maar het feit dat hij hem wel op schoot wil houden doet je hart wel even smelten. Ook komt hij vaak bij mij op bed zitten terwijl ik Noah aan het voeden ben en dan geeft hij hem heel zachtjes een kusje. Ik weet niet of het uiteindelijk de wonder olie is geweest die de weeën heeft opgewekt, maar we zijn blij dat hij geboren is op 1 november. Volgens mijn arts had Noah ruim 4.08 kg kunnen wegen als ik door had gelopen tot mijn uitgerekende datum. We hebben 9 maanden op hem gewacht en eindelijk is hij hier dan!

Opa is aangekomen

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na een half dagje werken mochten we opa eindelijk op gaan halen op het vliegveld hier in SLC. 's Ochtends op werk heb ik de hele tijd zijn vlucht in de gaten gehouden, dus toen ik door had dat hij geland was in Detroit zat ik al op zijn telefoontje te wachten. Ik vind het altijd fijn om te weten dat hij door de douane heen is. Hij belde al vlug en was inmiddels ook al bij de volgende gate aangekomen voor zijn aansluitende vlucht. Ook die heb ik weer in de gaten gehouden en gelukkig had hij zo goed als geen vertraging.

Om 14.30 uur was zjn vlucht geland in SLC en nog geen 20 minuten later kwam hij van de roltrap af! Ik was erg benieuwd naar hoe Skyler zou reageren, maar dat viel reuze mee. Hij keek eventjes vreemd op, hij ziet opa normaal gesproken natuurlijk alleen maar op het computerscherm, maar hij was al snel weer opgewarmd.

Mindy, Jace en Kylee waren ook mee gekomen naar het vliegveld en Kylee had een welkomst bord gemaakt met daarop de tekst Welkom thuis Peter, we houden van je. Kylee was zo lekker zenuwachtig voor zijn komst!

's Avonds zijn we met zijn 4tjes lekker bij de Golden Corral gaan eten. De Golden Corral is een van mijn vaders favoriete restaurantjes hier. Het is een all you can eat buffet en je kunt er eten voor een leuk prijsje. Skyler zat aan het hoofd van de tafel en ging zijn opa op een gegeven moment zelfs voeren. Delen is hij heel goed in!

Na de Golden Corral waren we bij Mindy thuis uitgenodigd voor een Halloween feestje voor Jace. Uiteraard zijn we daar eventjes langs geweest, maar we zijn niet de hele avond gebleven. Mijn vader was inmiddels al ruim 48 uur op en begon dus best wel moe te worden. Hij is zelf ook eigenwijs geweest, want hij heeft zijn koffer in de nacht van vertrek pas ingepakt en is dus ook niet naar bed geweest.

Vandaag hebben zowel hij als Dan lekker uitgeslapen en Skyler en ik waren er al vroeg uit. Toen iedereen eenmaal uit bed was en we gegeten hadden zijn we naar de WinCo gereden voor pompoenen. We zouden met Mindy en haar gezin vandaag pompoenen uit gaan snijden. Het is voor mijn vader de eerste keer dat hij Halloween mee maakt in Amerika en dan hoort dat er natuurlijk ook bij. We hebben een paar goede pompoenen gevonden en de prijzen bij WinCo waren de beste prijzen die we tot nu toe gevonden hadden.

In de eerste instantie leek opa geen zin te hebben om een pompoen uit te snijden, vooral toen hij zag hoe de binnenkant eruit ziet. Je moet de "ingewanden" er tenslotte allemaal uit halen, maar omdat Skyler ook geholpen moest worden, ging hij al snel aan de slag

Skyler zelf heeft ook een handje mee geholpen, hoewel hij meer intresse had in andere dingen. Maar af en toe kwam hij op schoot zitten en probeerde dan op zijn eigen manier te helpen. Opa heeft uiteindelijk het meeste werk gedaan, maar het resultaat mag er wezen voor een aller eerste keer.

Na het uitsnijden van de pompoenen hebben we lekker tomatensoep gegeten die mijn vader vanmiddag nog heeft klaar gemaakt. Na het eten zijn we langs de deuren gegaan met Kylee en Skyler. Jace vind zichzelf inmiddels te oud, tenzij hij alleen met zijn vriendjes zou mogen gaan, maar daar vind Mindy hem nog te jong voor. Het werd hier vandaag gevierd vanwege het geloof.

Kylee was in een mooie prinsessenjurk gekleed en Skyler in een Ninja outfit. Kylee was gewapend met een kussensloop en Skyler met een emmertje in de vorm van een pompoen. Ondanks dat het koud was en het ook een beetje aan het regenen was, was het behoorlijk druk op straat. Skyler heeft heel goed aan de hand gelopen en had al snel door, dat als hij zijn emmertje omhoog zou houden, hij een treat kreeg. Op een gegeven moment zei hij zelfs een paar keer tick teat (oftewel trick or treat) Zo zijn we ook nog even langs Dan zijn werk gelopen, die erg blij was om Skyler te zien. Het was al met al een lange maar fijne dag en Skyler is goed verwend met snoep.

En nu....? Nu wachten we "geduldig" op de komst van de beeb. We hebben in princiepe officieel nog 1 week te gaan tot de uitgerekende datum. We vragen ons af wanneer de kleine man zich aan zal melden. Iedereen is nu toch wel heel erg nieuwsgierig naar hem en niemand zou het erg vinden als ik nu ga bevallen. Ik zit inmidels op 2-2.5 cm ontsluiting en heb vanavond ook wel weer wat weeen activiteit gehad, maar nog niet iets om ons druk over te maken. Die activiteit is er al een paar dagen. Het is nu afwachten wanneer het door gaat zetten!

Nog 3 weekjes?

Afgelopen vrijdag ben ik weer op controle geweest. De beeb en ik doen het allebei goed. Uiteraard was ik weer aangekomen en mijn buik is weer goed gegroeid. Dit was ook het eerste bezoek waarbij mijn arts een binnenwaardse controle uitvoerde. De beeb ligt mooi met zijn hoodje naar beneden en ik heb zelfs al 1 cm ontsluiting! Gratis en voor niets.

Mijn arts denkt zelf dat ik de volgende 3 weken niet meer vol zal gaan maken. Ik moet aanstaande vrijdag opnieuw op controle komen en die week daarna gaat mijn arts voor een week weg. Hij denkt zelf dat ik die week misschien wel eens zou kunnen gaan bevallen. Ach we zullen het wel zien. We hopen in ieder geval dat beebje nog even blijft zitten totdat opa hier aankomt. Hij zal hier op 29 oktober aankomen. Wie weet wordt het wel een Halloween baby.

De 1 cm ontsluiting heb ik natuurlijk niet geheel gratis gekregen. De afgelopen twee weken zijn best wel stressvol geweest met het overlijden van Angela en dan Daniel in het ziekenhuis. Ik heb dan ook regelmatig wel last gehad van een harde buik of een braxton hick. Maar goed, die 1 cm is er in ieder geval al.

De begrafenis van Angela was vorige week woensdag. Ruim anderhalve week na haar overlijden. De reden dat het zo lang heeft geduurd was dat Freddy de begrafenis niet door wilde laten gaan zonder Daniel. Wat overigens wel logisch is natuurlijk. Gelukkig bleek Daniel goed te herstellen, ondanks alle verwondingen en mocht hij zondag 2 oktober naar huis. Hij bleek toch meer verwondingen te hebben dan dat we eerst te horen kregen. Hij heeft een gebroken been, gebroken sleutelbeen, gebroken neus en een gebroken oogkas. En dan had hij natuurlijk ook nog de interne bloedingen en hij heeft een paar goede blauwe plekken. We waren dan ook allemaal zeer verbaasd over zijn goede herstel, maar wel allemaal erg blij.

De begrafenis was een mooie dienst. Chantal heeft alles in princiepe geregeld en dan de goedkeuring van Freddy gekregen voor alles. Hij kon het zelf niet aan om alles te regelen en had bovendien zijn handen vol aan Daniel en de andere jongens. Na het familie gebed heeft Freddy besloten dat hij Angela toch nog wilde zien en dus is de kist, die in de eerste instantie gelsoten bleef, toch geopend. Ik heb zelf niet gekeken bij haar, maar heb me laten vertellen dat het mortuarium Angela mooi had opgebaard. Ik hoop dat Freddy en de jongens het hierdoor toch een plekje kunnen geven.

Afgelopen woensdag was er een football wedstrijd in Grantsville. We zouden er eerst naar toe gaan, maar ik begin best veel vocht vast te houden en bovendien beginnen mijn bekken nu wel erg pijnlijk te worden, dus hebben we maar afgebeld. Ik moet toch ook een beetje aan mezelf blijven denken nu de bevalling zo dicht bij komt.

Tijdens de rust van de wedstrijd heeft Freddy een cheque aangeboden gekregen met de opbrengsten van een fundraiser die Grantsville speciaal voor Freddy en de jongens hebben georganiseerd. Niet alleen hebben zij hun vrouw en moeder verloren, maar ook een inkomst die weg valt en Freddy wil geen ritten meer maken buiten de staat nu hij er alleen voor staat met zijn jongens (wat overigens logisch is) Grantsville had daarvoor een fundraiser georganiseerd en zij hebben ruim $9000 dollar opgehaald!! Het is fijn om te weten dat Freddy er niet alleen voor staat!

Afgelopen donderdag kregen we weer slecht nieuws. Er is opnieuw een tumor gevonden bij Dan zijn tante Pam. Dit maal in haar milt. Pam zou in april pas een scan krijgen maar wilde voor haar eigen gemoedsrust nu een scan hebben, omdat ze 3 keer kanker bij haar is geconstateerd in deze periode. Misschien maar goed dat ze zelf een scan wilde hebben, want om dit in april pas te vinden, zou misschien wel eens rampzalige gevolgen kunnen hebben. De artsen hebben haar twee opties gegeven, een bioptie nemen en afwachten of de tumor groeit, of gewoon gelijk handelen en de milt verwijderen. Pam heeft gekozen voor het laatste, gezien haar achtergrond met kanker. Zij wordt nu volgende week dinsdag geopereerd.

De komst van de beeb zou nu dus echt wel goed nieuws zijn voor iedereen. Iedereen kijkt dan ook erg uit naar zijn geboorte en zijn erg nieuwsgierig naar hem! Hoe dan ook, hij zal zich (mits dat ik overtijd loop) binnen nu en 3 weken aanmelden en dan wat vreugde in deze tijd brengen!

Angela

Grantsville women killed in Tooele County crahs

Helaas gaat het bovenstaande nieuws stukje over mijn schoonzus Angela. Zij is vanmorgen rond 7.30 uur overleden door de gevolgen van een ernstig auto ongeluk. Zij heeft een frontale botsing gehad met een porsche die voor haar de weg op reed. Ze heeft nooit de kans gehad om te remmen.....

We werden rond 10.00 uur gebeld door mijn zwager Freddy met de vraag of wij gelijk naar the University of Utah hospital konden komen, omdat Angela en zijn oudste zoon Daniel betrokken waren bij een ernstig ongeluk. Beide zijn met een helikopter over gevlogen naar het ziekenhuis. Freddy had nog geen verdere details en hij wilde dat wij zijn andere 4 zoons op kwamen halen.

Ik ben gelijk naar Mindy toe gerend die Skyler heeft overgenomen van ons en wij waren binnen de kortste keren de deur uit. Bij het ziekenhuis aangekomen zijn we zo snel mogelijk richting de emergency room gegaan (zo snel als dat lukt met een dikke buik...) en daar werden we opgevangen door een vrouw die voor het trauma team werkt. Dan moest nodig naar de wc en terwijl hij weg liep heb ik aan de vrouw gevraagd hoe ernstig het was. Ik ging al van het ergste uit toen wij door haar werden opgevangen.

Zij vertelde me dat Angela ter plaatsen is overleden en dat Daniel op dat moment op de operatie kamer lag. Het nieuws stukje geeft aan dat Daniel met minimale verwondingen naar het ziekenhuis is gebracht, maar dat blijkt dus niet te kloppen.

Daniel heeft vandaag 3 operaties moeten ondergaan wegens interne bloedingen en een gebroken been waar pennen ingezet moesten worden. Vanavond rond 18.00 uur werd ons verteld dat hij uit de operatie was. Hij heeft zwellingen in zijn hersenen die de artsen in de gaten willen houden, maar over het algemeen lijkt hij heel goed en snel bij te komen uit de operatie en verwacht men dat hij een goed herstel zal maken.

Freddy heeft Daniel moeten vertellen dat zijn moeder het ongeval niet heeft overleefd.....

Angela is 37 jaar geworden en laat een man en 5 zoons achter. We zullen haar verschrikkelijk missen!

Alweer verwend

Vanmiddag is onze kleine beeb weer verwend! Hij is nog niet eens geboren en hij heeft nu al zoveel cadeautjes gekregen dat ze bijna zijn oortjes uit zouden komen! Maar klagen doen we absoluut niet, we zijn ontzettend blij met alle cadeautjes die we tot nu toe voor onze kleine man hebben gekregen.

Ik werd door mijn schoonzusjes en Dan zijn tante's uitgenodigd om te gaan lunchen bij de Olive garden. Zij wilde graag een kleine babyshower voor mij houden en gezellig samen lunchen. De laatste keer dat we samen geluncht hebben met alleen de meiden onder elkaar was op Kari haar verjaardag in December. Dese te leuker was het vandaag natuurlijk. We hadden niet alleen iets te vieren, maar het was ook erg gezellig om er samen even tussen uit te zijn. We hebben dan ook heerlijk gegeten en het was erg gezellig. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.

Onze kleine man is opnieuwe verwend met veel leuke kleding, bad spulletjes en een grote doos met luier doekjes. Daarvan kun je er tenslotte nooit genoeg hebben. We hebben nu zoveel spulletjes voor onze beeb dat we zelf in princiepe niets meer hoeven te kopen. We willen nog een paar handdoeken kopen voor zowel de beeb als Skyler, maar meer dan dat hebben we ook echt niet nodig.

Bovendien wil ik ook nog steeds door Skyler zijn spulletjes heen gaan om te kijken wat we de kleine man willen laten gebruiken. Maar ook daarvan zullen we denk ik niet veel nodig gaan hebben. We zijn echt ontzettend verwend en we zijn dan ook ontzettend dankbaar voor alle cadeautjes die we gekregen hebben.

Het was de bedoeling dat Skyler dit weekend over zou gaan naar de andere kamer, maar onder andere door de pijn in mijn rug is het er niet van gekomen. Een ander obstakel was dat de spuitbussen met verf voor het dressoir niet dekten. We zijn inmiddels dan ook van gedachte verandere en hebben het dressoir nu blauw en groen geverfd, net als de kleuren op de muren. En ik moet zeggen dat dat een stuk leuker uit is gevallen dan dat ik gedacht had! het heeft morgen misschien nog een laagje nodig, afhankelijk van hoe het er bij daglicht uit ziet, maar ook dat is nu zo goed als klaar. Hopelijk kunnen we hem dan deze week echt over gaan plaatsen.

Inmiddels is er al weer een week voorbij en dus is er ook weer een weekje van de zwangerschap af en zijn we weer een weekje verder voor het bezoek van mijn vader! De tijd lijkt nu wel heel erg snel voorbij te gaan. Ik ben inmiddels ook al op twee wekelijkse controle bij mijn ob/gyn. Op vrijdag oktober heb ik mijn volgende afspraak en ik denk dat we vanaf dat moment misschien wel naar de wekelijkse controle gaan, waarbij de arts gaat kijken of ik al ontsluiting heb.

Voor nu nog 7 weekjes te gaan voordat de kleine man zich (als het goed is) aanmeldt en nog maar 6 weekjes voordat Opa in Salt lake city zal landen!

Ziek!

En zoals gewoonlijk had ik weer eens het geluk om tijdens een lang weekend ziek te zijn! Vorige week maandag was het labor day, wat betekend dat wij een vrije dag krijgen van mijn werk. Op donderdag voelde ik al dat ik niet helemaal lekker was en uiteraard werd dat alleen maar erger.

Al mijn holtes zaten dicht, ik hoestte mijn longen uit mijn lijf vandaan en was niet meer van de bank af te branden. Al zolang als ik me kan herinneren heb ik dat ieder jaar wel. Is het niet tijdens een vakantie, dan is het wel tijdens een lang weekend vrij. Dan had ik natuurlijk ook nog eens het geluk dat ik niets in mag nemen vanwege de zwangerschap, dus dat zat ook allemaal nog eens tegen.

Gelukkig werkt Mindy haar schoonmoeder in mijn dokterspraktijk en heeft zij een receptje voor me doorgebeld voor een neusspray, zodat ik toch een beetje zou kunnen slapen. Ik moet er sowieso natuurlijk al veel uit 's nachts omdat de beeb het leuk vind om op mijn blaas te "springen". En met een verstopte neus, krijg ik een droge mond en van een droge mond krijg je dorst en als je dorst krijgt dan loop je nog vaker naar de wc. Helaas bleek de neusspray niet te helpen, dus daar werd ik nog niet vrolijk van. Uiteindelijk heb ik dus maar vicks onder mijn neus gesmeerd en dat heeft wel wat geholpen.

Ik ben eigenlijk de hele week nog wel ziekerig geweest en zelfs nu heb ik het gevoel alsof mijn neus ieder moment weer verstopt kan raken. Maar op het moment voel ik me in ieder geval stukken beter dan dat ik vorige week deed.

Ondanks dat ik ziek was, hebben we vorige week zondag avond wel Skyler zijn kamer afgeverfd! Met het lange weekend in het vooruitzciht was het de bedoeling dat we dat af zouden maken en dat wilde ik ook wel gedaan hebben. Ieder weekend dat we niets aan de kamer doen is er net een te veel voor mijn gevoel. Het komt nu allemaal zo dichtbij! We hebben halverwege de muur op de kamer een sierrand zitten en ik wilde onder de sierrand graag strepen hebben in het groen en blauw. Het was even behoorlijk wat meten geblazen en alles moest natuurlijk afgeplakt worden, maar uiteindelijk zat alle tape op de muur en konden we aan de slag met de verf. De verf was eigenlijk in een half uurtje geklaard en het resultaat is nog 10 keer beter geworden dan wat ik had verwacht!

Nu moeten we het dressoir nog afmaken, luxaflex en gordijntjes ophangen en de kamer wat opleuken met wat fotolijstjes en leuke gezegdes op de muren en de kamer is af. De laatste dingetjes zullen we waarschijnlijk af maken wanneer Skyler al over is naar de kamer, want ik wil hem wel laten wennen aan de kamer voordat de beeb geboren wordt. Ik wil hem niet het idee geven dat de beeb zijn kamer in beslag gaat nemen. Maar ik denk dat dat wel goed gaat komen, want bij het zien van de kamer liet hij een grote "wow" horen! Bovendien vind hij de magneet muur ook wel heel interessant. Hopelijk hangen we deze week de luxaflex en gordijntjes op en maken we het dressoir af, zodat we hem over kunnen gaan plaatsen. Zodra de kamer af is zal ik uiteraard ook wat foto's plaatsen.

Gisteren hebben Mindy en ik acryl nagels laten zetten. Zij vond dat wij wel toe waren aan een uurtje voor onszelf en koos daarvoor. Natuurlijk laat ik me dat geen twee keer zeggen. Af en toe een uurtje er tussen uit om jezelf te laten verwennen is niet verkeerd natuurlijk. Bovendien gebeurt het niet zo vaak, dus waarom ook niet. Dan moest 's middags werken en Skyler en ik zijn lekker thuis gebleven en hebben lekker gerelaxed.

Vandaag hebben we eigenlijk ook niets gedaan. De was moest gedaan worden en af en toe moet er natuurlijk ook nog schoongemaakt worden, dus die klusjes hebben we ook maar uit de weg geruimd. Skyler heeft ook nog even lekker met opa op Skype gezeten. Zodra de computer aan gaat vraagt hij al naar opa, het is en blijft geweldig om te zien hoe hij die link kan leggen. Ik ben dan ook heel erg benieuwd naar zijn gezichtje als we opa over 7 weekjes ophalen op het vliegveld!

Leuke ontmoeting

We waren vanmorgen al vroeg wakker. Afgelopen dinsdag zou Skyler een dokters afspraak hebben, maar wegens omstandigheden was de arts niet aanwezig en werd onze afspraak naar vanmorgen verschoven. Om 08.30 uur zaten we dan ook al in de wachtkamer te wachten.

We mochten al snel naar binnen en de assistente vroeg ons om Skyler uit te kleden tot aan zijn luier, waarna ze zijn hoofd heeft opgemeten en ook zijn lengte heeft opgenomen. Daarna zijn we snel naar de weegschaal gelopen en toen mochten we even een minuutje wachten op de arts. Skyler heeft maar een prikje gekregen en is gelukkig weer helemaal goed gekeurd. Net als alle eerdere afspraken zit hij kwa gewicht op 20%, een beetje onder het gemiddelde, maar kwa lengte zat hij zoals altijd boven het gemiddelde. Hij zat zelfs op 89%. De dokter schat dat Skyler zo een 1.80 m zal zijn als hij eenmaal uitgegroeid is. gelukkig duurt dat nog wel even!

Om 11.00 uur had ik met Anja afgesproken om bij haar op visite te gaan. Anja en haar man wonen sinds juni 2007 hier in Amerika, omdat haar man door zijn werk voor een functie bij de Amerikaanse luchtmachtbasis is geselecteerd. Ik heb haar op een forum leren kennen en ben haar weblog gaan volgen. Het was natuurlijk erg leuk dat Anja ook naar Utah ging verhuizen in hetzelfde jaar en ik was uiteraard erg nieuwsgierig naar haar ervaringen hier.

Na zo een drie jaar haar weblog te hebben gevolgd leek het ons leuk om elkaar eens in het echt te ontmoeten. Ik heb nog nooit eerder iemand ontmoet die ik via het internet heb leren kennen, maar je hebt toch een beetje een gevoel alsof je iemand, waarvan je de weblog volgt, al jaren kent. Gelijk bij aankomst raakte we aan de praat en we hebben een tijd lang gezellig zitten kletsen onder het genot van koffie. Ook zijn Skyler en de beeb allebei verwend met een cadeautje! Skyler kreeg een leuke telefoon in de vorm van een auto en de beeb heeft een leuke pyjama gekregen.

Na een tijdje zijn we gaan lunchen bij Mimis cafe. Anja en ik hadden allebei een salade en Skyler had een bord met mini corndogs en fruit. Zoals altijd was meneertje eigenwijs en wilde hij alles zelf doen. Anja en ik hebben allebei van hem zitten genieten. En natuurlijk hebben we ook hier nog veel gekletst. Het was heel erg leuk om onze ervaringen uit te wisselen en op te merken hoe we bepaalde dingen ook hetzelfde ervaren.
Op de terug weg naar Anja haar huis viel Skyler in slaap in de auto, hij was tenslotte ook al een behoorlijk lange tijd op. En dus heb ik besloten om maar naar huis te gaan met hem. We hebben wel afgesproken om na de geboorte van de beeb nogmaals een keer af te spreken! Ik kijk er al naar uit, het was heel erg gezellig vandaag. Hopelijk doen we het nog een paar keer over voordat Anja en Marcel volgend jaar zomer terug verhuizen naar Nederland.

Vanavond hadden we een verjaardag van Brandon, die in het zwembad gevierd werd. Voordat we daarheen gingen zijn we bij Walmart nog even gestopt voor een cadeautje. We moesten ook luiers hebben voor Skyler, dus die hebben we ook gelijk maar meegenomen. Na het afrekenen vroeg ik aan Dan of hij de auto sleutels had en hij had ze niet. Hij had ze aan Skyler gegeven om mee te spelen, maar ook hij had ze niet meer. Hij had ze eerder in het winkel wagentje laten vallen, en Dan heeft ze toen opgepakt, daarna heb ik ze niet meer gezien. Wij hebben ruim een half uur lopen zoeken naar de sleutels en ook rondgevraagd bij de customer service of ze misschien gevonden waren, toen Dan erachter kwam dat ze op de een of andere manier in de doos van de luiers beland waren. En Dan Skyler maar de schuld geven.... hahahaha.

Eenmaal bij het zwermbad aangekomen zijn Dan en Skyler het water in gegaan en ben ik me om gaan kleden. Toen ik klaar was, kwam Dan al uit het water met Skyler. Hij was verschrikkelijk koud en liep te klappertanden. Zo zielig! Het weer op zich was niet verkeerd. Er was voor vandaag veel onweer voorspeld, maar wat dat betreft hebben we geluk gehad. Het begon wel harder te waaien, maar dat mocht de pret niet drukken.

Skyler heeft even lekker bij nana op schoot gezeten, helemaal in een grote handdoek gewikkeld, terwijl papa en mama nog even het water in gingen. Het voelt best lekker om gewichtsloos te zijn als je 7 maanden in verwachting bent. Na een half uurtje ben ik ook het water uit gegaan, want het begon toch wel koud te worden. Al met al was het best even leuk zo in het zwembad. En Brandon is heerlijk verwend met veel cadeautjes.

Skyler ligt nu heerlijk te slapen, die is na zo een lange dag helemaal uitgeteld. Dan zit nog even een spelletje te spelen en ik duik nu ook lekker mijn bedje in!

Surprise!

Afgelopen vrijdag moest ik een dienst van mijn collega overnemen, omdat hij vrij zou zijn die dag. Daardoor moest ik later beginnen en zou ik ook later klaar zijn. Ik keek daar niet echt naar uit, maar goed, het moest toch gebeuren. Ik was die dag om 09.30 uur op werk en kort nadat ik binnen was, kwam mijn supervisor naar mijn gebouw.

Hij vertelde me dat wij een meeting zouden hebben met de klant. We moesten het een en ander bespreken wat betreft DPS. Laat dat nu net iets zijn waar ik de hele week al mee bezig was, dus ik vroeg wat er besproken zou worden. Hij vertelde me dat er wat klachten waren en dat de klant dat wilde bespreken. Het leek me heel erg sterk dat er klachten waren, aangezien ik er niets van gehoord had, maar de klant is koning volgens het gezegde, dus om 10.00 uur zouden we de manager ontmoeten in de vergaderkamer.

Wij werken in het gebouw van de klant en op weg naar de vergaderkamer kwamen we de manager dan ook tegen en hij was in een hele goede bui, dus ik begon me al af te vragen of de klachten dan echt zo erg waren. Bij de vergaderkamer aangekomen waren beide heren heel vriendelijk en lieten mij voorgaan. Toen ik de deur open deed hoorde ik een heel hard: SURPRISE!!

De klant had besloten om voor ons een baby shower te organiseren! Ik was totaal verrast en had het absoluut niet aan zien komen. Ik heb geen idee hoe ze het hebben weten te organiseren zonder dat ik iets, maar dan ook iets vermoedde. Ze hadden een heerlijke chocolade taart gekocht en er stonden heel veel cadeautjes op de tafel. Ook mijn collega's waren aanwezig en ook zij hadden allemaal een cadeautje gekocht.

De baby is ontzettend verwend met allerlei outfits, rompertjes, handdoeken, washandjes, zeep, shampoo, luiers en doekjes en noem maar op. Tot zelf gebreide sokjes hebben we gekregen! En van een bepaalde groep binnen het gebouw kregen we ook nog eens geld.

Toevallig hadden Dan en ik het er de avond van te voren nog over dat we Skyler zijn kleding te voorschijn moesten gaan halen, zodat we dat uit kunnen gaan zoeken en kunnen bepalen wat we de beeb willen laten gebruiken en wat we dan nog nieuw moesten kopen. We hebben zoveel gekregen dat we bijna niets hoeven te kopen! Echt geweldig gewoon.

Ondanks dat de rest van de dag verschrikkelijk druk was, en ik het aan het einde van de dag dan ook zeker gevoeld heb in mijn rug en bekken, kon mijn dag niet meer stuk!

Weer een week voorbij!

Inmiddels hebben we nog maar 12 weekjes te gaan. Er is alweer een week voorbij. De tijd gaat echt super snel voorbij! Zo snel, dat Skyler afgelopen zaterdag al weer 1.5 jaar oud was. Het is gewoon bijna niet te geloven dat hij 1.5 jaar geleden geboren werd. En nu loopt hij rond en brabbelt er aardig op los en over 12 weekjes heeft hij gewoon een broertje. Wie had dat 1.5 jaar geleden nou gedacht?

Afgelopen weekend was een heerlijk weekend. Zaterdag is Kylee, de dochter van Mindy, gedoopt. Ze is nu officieel een LDS (Latter Day Saints) lid. Ook wel bekend als de mormoonse kerk. Mindy is zelf ook LDS gedoopt, maar is niet actief. Kylee wilde zelf heel erg graag gedoopt worden en dus heeft Mindy haar in haar keuze gesteund. Er kwamen aardig wat dingen bij kijken, waaronder het trouw naar de kerk gaan op zondag en gesprekken met de bisschop. Maar uiteindelijk was het zaterdag dan zo ver.

Familie en vrienden waren uitgenodigd, en wij natuurlijk ook. Nu zijn wij zelf niet gelovig (hoewel Dan ook LDS gedoopt is toen hij klein was) maar we zijn uiteraard wel gegaan. Zo een speciale dag voor zo een meisje is natuurlijk wel heel bijzonder. En trots dat ze was toen het allemaal achter de rug was!

Na de doping had Mindy een lunch georganiseerd bij haar thuis, waar iedereen die de doping bijgewoond had, welkom was. Er waren heerlijke croisantjes met kipsalade, veel fruit, chips en natuurlijk een heerlijke taart. Voor na de lunch had Mindy een heel groot spring/waterkussen gereserveerd. Haar vader werkt voor zo een bedrijf en dus kreeg ze een hele mooie korting! Het sprinkussen paste niet bij hen in de tuin en dus hebben we hem in onze tuin geplaatst.

De kinderen konden niet wachten om erop te klimmen en dus liepen die al snel in hun zwemkleding rond. De volwassenen mochten ook op het kussen, maar die keken liever eerst de kat uit de boom. Dat kijken duurde alleen niet lang. Al heel snel liepen de volwassenen ook rond in zwemkleding. Dan had het ook al snel in de gaten dat het zeker wel iets leuks was! We hebben dan ook ontzettend gelachen en we hebben super veel foto's gemaakt! Vooral de gezichten van iedereen die naar beneden kwam, waren super grappig!

Skyler is ook twee keer naar beneden geweest met Dan, maar die vond het toch eigenlijk wel heel erg eng. Dat koppie spreekt boekdelen!!Het weer was ook hartstikke mooi! We hebben hier al weken lang goed weer en gisteren was het ook weer ruim in de 30 graden, dus wat dat betreft hadden we het goed getroffen! Voor de rest van de week verwachten we ook nog hele goede temperaturen, dus misschien gaan we van de week nog wel een keer zwemmen met Skyler. We moeten er tenslotte nog even van genieten, voordat het straks weer kouder begint te worden.

Vandaag hebben we het redelijk rustig aan gedaan. Het was een behoorlijke vermoeiende dag gisteren, dus dan kan een dagje rustig aan doen, best wel lekker zijn. Ik heb alle wassen weg gedraaid en opgevouwen en we zijn eindelijk aan de kamer van Skyler begonnen.

Er was al een klein begin gemaakt met magneet verf. De magneetverf is alleen zwart van kleur en daar moesten we dus nog wel overheen met een witte verf. Dat wit was alleen een ander soort wit dan de rest van de muren, dus hebben we de hele kamer maar opnieuw wit geverfd. Het aftapen van het plafond en plintjes is altijd een rotklus, maar toen dat eenmaal gedaan was, ging het verven op zich wel heel snel.

We willen de muren onder de sierrand verven met Licht blauwe en licht groene strepen, dus dat is nog wel een aardig klusje op zich, maar het grootste gedeelte is naar mijn idee in ieder geval al gedaan. We hebben van Dan zijn zusje een rieten dressoir gekregen, die zij niet gebruikte en die willen we wit verven met eem spray. Als dat en de strepen gedaan zijn, dan is het verven allemaal klaar. Hopelijk hebben we het nu allemaal snel af, zodat we Skyler naar de andere kamer over kunnen zetten en dan kunnen we de andere kamer in order gaan maken voor zijn broertje.

De kamer krijgt dan een sopje en dan kunnen we het ledikant in elkaar gaan zetten en dan gaan we ook de oude kleding van Skyler uitzoeken om te kijken wat de beeb eventueel kan gebruiken. Uiteraard krijgt hij zijn eigen spulletjes, maar het is natuurlijk best handig om wat spullen van Skyler te kunnen gebruiken!

Zo een dag als gisteren en het verven van vandaag vergt behoorlijk wat energie als je 28 weken in verwachting bent. Mijn rug begint inmiddels ook weer zeer te doen, dus ik duik nu lekker mijn bedje in. Morgen beginnen we weer aan een nieuwe week en dan zijn we weer een weekje dichter bij de geboorte van ons tweede kindje!

Nog 90 dagen!

Oh wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Ik kan me nog wel herinneren van de zwangerschap van Skyler dat de dagen voorbij leken te vliegen, maar nu lijkt het wel drie keer zo hard te gaan. We zitten inmiddels gewoon al in het laatste trimester van de zwangerschap!

De zwangerschap verloopt tot op heden toe nog steeds prima. Ik mag echt niet klagen. Ik heb maar heel weinig kwaaltjes en de kwaaltjes die ik heb, ach dat hoort er allemaal gewoon bij. Zo heb ik regelmatig last van mijn rug, vooral als ik teveel gedaan heb. En mijn bekken doen af en toe ook behoorlijk zeer. Maar ook dat is weer iets wat ik merk als ik vooral teveel gedaan heb. Ik ga er maar vanuit dat het mijn lichaam is die aangeeft dat ik het gewoon eens even iets rustiger aan moet gaan doen.

De kleine man groeit erg goed en ik voel hem dan ook regelmatig heel hyper bewegen! Ben benieuwd of dat betekend dat hij straks ook heel druk is als hij geboren is! Ik heb overigens ook veel last van maagzuur. Men zegt dat dat komt omdat de beeb veel haar zal hebben, nou ik ben benieuwd!

Vorige week hebben we een 3D/4D echo laten maken van onze kleine man. We waren een week of 6 geleden ook al geweest, maar toen was hij erg eigenwijs en hield iedere keer zijn armpje voor zijn gezichtje dus konden we zijn gezichtje bijna niet zien. Het zaakje waar wij naartoe waren gegaan heeft ons toen een voucher gegeven, zodat we gratis terug konden komen om het nog eens opnieuw te proberen. Het was het wachten absoluut waard. We hebben de kleine heerlijk zien bewegen, rekken, strekken en zelfs een paar keer zien gapen. We hebben een mooie dvd mee gekregen, met daarop de eerste sessie van 6 weken geleden en de sessie van vorige week, een cd met alle (98!) foto’s en een paar mooie uitgeprinte foto’s.

We hebben inmiddels ook alle verf in huis gehaald, om aan de nieuwe kamer van Skyler te gaan beginnen. De kleine krijgt dan Skyler zijn kamer, zodat we daar niet al te veel aan hoeven te doen. We hebben voor een muur magneet verf gekocht, zodat Skyler met figuurtjes en letters kan spelen en die aan de muur kan hangen. Het ledikant voor de beeb is ook al binnen, dus we gaan de goede kant op. Nu moeten we alleen nog even een begin gaan maken! Ik hoop dat we dat ook snel zullen doen, want het begint me nu toch wel een beetje te benauwen dat we “nog” maar 13 weekjes te gaan hebben, voordat de kleine zich aan zal melden.

De naam zijn we inmiddels ook over uit. Dat was nog even moeilijk, maar uiteindelijk zijn we het er dan toch over eens geworden. Daarmee viel eigenlijk ook wel gelijk wat stress weg. Ik was al bang dat de kleine straks geboren zou worden zonder naam. Hahaha

Skyler krijgt.....

... een broertje!!

Woensdag was het dan eindelijk zo ver. Ongeveer 5 weken geleden heb ik de afspraak gemaakt voor de echo, waarbij ook een geslachts bepaling zou worden gedaan. Als je op zoiets zit te wachten, lijken de dagen weken te duren! Eindelijk mochten we dan om 09.20 uur onze beeb gaan bewonderen.

Van te voren moest ik natuurlijk weer een flesje water naar binnen werken, zodat de beeb goed zichtbaar is tijdens de echo. Ik moest dus al nodig plassen toen ik op de onderzoeks tafel mocht gaan liggen, maar dat had ik er natuurlijk wel voor over.

Eerst werd ons nogmaals de vraag gesteld of we het geslacht wilden weten en daar hebben we natuurlijk ja op gezegd. Ik denk niet dat ik het vol zou kunnen houden, tot de dag van de bevalling om niet te weten of ik een jongetje of meisje bij me draag.

Vervolgens ging de echoscopist aan de slag. Ze begon met alle metingen, van onder andere het hoofdje en de beentjes. Ze keek of alle kamers van het hartje aanwezig waren en of de niertjes al volledig aan het werk waren. Ook kon ze ons vertellen dat het kindje niet met een hazelipje geboren zou worden. En dan het moment waarop we al die weken gewacht hebben, jongen of meisje?? We hoopten stiekem wel een klein beetje op een meisje, maar het belangrijkste was natuurlijk dat de beeb gezond zou zijn. En nog voordat ze het eigenlijk zei, meende ik het al gezien te hebben en ze confirmeerde het: het is een jongen!!!

De foto van het geslacht is naar mijn idee helaas niet heel erg duidelijk, maar gelukkig hebben we natuurlijk ook ons beebje zelf mogen bewonderen op het grote tv scherm!

Qua metingen van de echo loop ik ook nog eens 5 dagen voor. Mijn uitgerekende datum zou dan 3 november worden in plaats van 8 november, maar mijn arts wil dit verder niet aanpassen. Hij heeft meer vrouwen die bevallen rond de uitgerekende datum, berekend aan de hand van de menstruatie, dan berekend aan de metingen van de echo. Ach, het maakt ook allemaal niet uit, de beeb komt wanneer hij eruit wil. Voor nu gaan we er maar van uit dat we nog ongeveer 20 weken te gaan hebben.

En in die 20 weken moeten we alles klaar gaan maken voor zijn komst. We zitten er aan te denken om Skyler te verhuizen naar de andere slaapkamer en hem een nieuwe kamer te geven. We laten de kinderkamer dan zoals die is kwa verf, maar brengen natuurlijk wel veranderingen aan om het toch eigen te maken voor de nieuwe man.

En dan natuurlijk de naam. Er zijn wel wat namen waar we aan denken, maar we zijn er nog niet 100% over uit. Als hij een meid had geweest, dan was de naam al lang uitgezocht. Hij zou dan namelijk dezelfde naam krijgen als wanneer Skyler een meid was geweest. Als iemand leuke suggesties heeft, of leuke websites weet voor namen, dan houden we ons aanbevolen. Ach, we hebben nog ongeveer 20 weken!

Voor nu zijn we in ieder geval helemaal in de wolken met het feit dat we het geslacht eindelijk weten en het belangrijkste is dat de kleine man helemaal gezond is!

Prachtig weekend

We hebben een heerlijk weekend achter de rug! Het weer is opeens omgeslagen, zo hadden we twee weken geleden nog sneeuw en afgelopen weekend was het ineens 27 graden. Echt heerlijk gewoon.

Zaterdag hebben we lekker rustig aan gedaan. We zijn veel buiten geweest met Skyler, die ghet heerlijk vind om buiten te zijn. Hij kijkt zijn ogen uit, wijst naar alles wat hij tegen komt. Hij wil alles aanraken en zou natuurlijk geen echte dreumes zijn, als hij ook niet van alles in zijn mond wil stoppen. Dat gebeurt dan ook regelmatig, dus we moeten hem goed in de gaten houden.

Je kunt wel merken dat het mooie weer en het buiten spelen hem goed moe maken. Als hij tussen de middag gaat slapen, dan slaapt hij binnen nog geen vijf minuten, terwijl meneertje normal gesproken nog wel even ligt te babbelen.

Zaterdag avond is Skyler op tijd naar bed gegaan, want voor de volgende dag stond de dierentuin gepland. Anna, Mindy haar moeder, was jarig en zij wilde graag naar de dierentuin voor haar verjaardag. We wilde daar eigenlijk twee weken geleden al heen, maar wegens het vele invallen op Dan zijn werk is dat er niet van gekomen. Het kwam voor ons dus heel erg mooi uit zo.

Zondag ochtend om 08.30 uur zouden we eerst bij Mindy thuis ontbijten. Het was voor Skyler schijnbaar nog te vroeg, want hij wilde helemaal niets eten. Hij is normaal gesproken dan ook pas tussen 09.45 en 10.00 uur wakker. Wat dat betreft mogen wij echt niet klagen.

Na het ontbijt zijn we ons allemaal klaar gaan maken en uiteindelijk zijn we rond 10.15 uur vertrokken richting de dierentuin. Het zou die dag ook weer erg warm worden, dus wilden we er al vroeg zijn, hoewel het niets uit maakte, want bij aankomst was het al behoorlijk warm en wilde de kinderen gelijk afkoelen.
Dit jaar had de dierentuin als speciale tentoonstelling de nachtmerries van de natuur. Ik ben met Skyler buiten gebleven, omdat hij op dat moment nou wel iets wilde eten, maar volgens Dan hebben we niet veel bijzonders gemist. Ik vind tot op heden toe alle speciale tentoonstellingen die ze gehad hebben nu eigenlijk niet zo speciaal. Twee jaar geleden hadden ze een grote witte alligator en dat bleek eigenlijk maar een hele kleine. We hebben ons prima vermaakt en Skyler heeft zijn ogen uitgekeken. Hij was de laatste keer dat we naar de dierentuin zijn gegaan tenslotte maar 6 maanden en nu kon hij lopen als hij wilde en wees erop los en heeft de hele dag in zijn eigen taaltje gebrabbelt. Hij heeft even een uurtje geslapen tussen de middag, waar hij overigens wel aan toe was, maar voor de rest heeft hij zo goed als alles meegemaakt.
Na de dierentuin zijn we naar het park gegaan waar we geluncht hebben. De kinderen konden daar allemaal op de schommels en in het klimrek en dergelijke en wij hebben lekker op het gras in de schaduw van een grote boom gezeten.
De kinderen wilde ook heel graag naar de kreek toe die door het park loopt en dus zijn we daar ook even wezen kijken. Het water stroomde heel erg hard, dus de kinderen mochten niet al te dichtbij komen. Dan heeft weer even een goed voorbeeld gegeven, wat niet te doen als het water zo hard stroomt. Hij is gelukkig, of jammer genoeg, het is maar net hoe je het wilt bekijken, niet in het water gevallen. De reden dat de kreek zo hard stroomde is de extreme warmte. Al het sneeuw in de bergen is door de warmte heel erg snel gaan smelten en dat heeft afgelopen week dan ook voor nogal wat overlast bezorgd. Er zijn zelfs hele straten onder water komen te staan door het harde smelten.

Na het park zijn we weer op huis aan gegaan en daar hebben de kinderen zich eigen omgekleed in zwemkleding en hebben ze lekker bij ons in de tuin van de sprinklers genoten. Zo ook natuurlijk Skyler, onze kleine waterrat. Als er water is, moet hij er bij zijn.

Memorial Day weekend

Memorial weekend betekend voor veel mensen een lang weekend. Veel mensen gaan dit weekend kamperen, anderen blijven lekker thuis en gaan er dagjes op uit. Wij zijn thuis gebeleven maar hebben ons wel prima vermaakt.

Wat kan een mens uitkijken naar een lekker lang weekend. Het enige nadeel is dat je er zo lang naar toeleeft, maar dat het ook zo weer voorbij is als je je goed vermaakt. Ondanks dat kijken we terug op een gezellig weekend.

Vrijdag avond kwam Dan zijn zusje Chantal bij ons eten met haar drie kinderen, KaeLa, Hayden en Jameson. We spreken elkaar regelmatig aan de telefoon, maar het was al een tijdje geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hadden, dus leek het ons erg gezellig. Bovendien kon ik haar op deze manier helpen om foto's op Facebook te zetten van hun vakantie aan Lake Powell. Terwijl wij in de keuken aan de tafel aan de computer zaten, waren de kinderen zich in de huiskamer aan het vermaken met de televisie en Skyler zijn speelgoed. Omdat Skyler zijn neefjes en nichtje ook al een tijdje niet gezien had, mocht hij een uurtje langer opblijven en hij heeft zich dan ook prima vermaakt.
Zaterdag overdag hebben we niet zo heel veel gedaan. Dan moest helaas wel gewoon werken dit weekend. Een van zijn collega's is al 3 dagen niet op komen dagen en dus moest haar shift overgenomen worden. Aangezien Dan lekker dichtbij woont wordt hij dan ook vaak gevraagd voor zoiets en zolang wij zelf geen plannen hebben, vind hij het niet erg.

's Avonds hebben we hobo dinners gemaakt op de barbeque in de achtertuin. Hobo dinners zijn hele simpele maaltijden, maar ze zijn super lekker. Je gooit gewoon wat gehakt, aardappelen, uien, worteltjes en selderij bij elkaar in een stuk alluminum folie en legt het lekker boven het vuur.

Mindy had hun tent opgezet en zij hebben vrijdag nacht dan ook lekker buiten geslapen. Zij zouden eigenlijk dit weekend naar Yellowstone gaan, maar wegens omstandigheden ging dit niet door. Om de kinderen toch een idee van kamperen te geven werd het een camp out in de achtertuin. Ondanks dat je met twee stappen een toilet en douche binnen bereik hebt was het toch net echt. Het mooie van kamperen in de achtertuin is dat we Skyler lekker binnen op bed hebben gelegd en wij lekker tot laat aan het kampvuur hebben gezeten met marshmellows en smores.

Dan en ik hebben overigens niet buiten geslapen. Allereerst hadden we niet echt het idee dat het geslaagd zou zijn voor Skyler en daarbuiten moet ik 's nachts wel 5 keer mijn bed uit en doet mijn rug al genoeg zeer. Ook dan is het "kamperen" in de achtertuin wel heel handig.

Zondag zouden we naar de dierentuin gaan, maar opnieuw kwam Dan zijn collega niet opdagen en dus heeft hij haar opnieuw vervangen. Ergens was het ook wel fijn om lekker thuis te zijn, want Skyler heeft even een middag slaapje gedaan en mama is toen ook maar even op bed gaan liggen. Dan zijn collega is inmiddels overigens ontslagen. En eerlijk gezegd ben ik blij toe, nu weet iedereen waar ze aan toe zijn. Na Skyler zijn middag slaapje zijn we even naar het park geweest om een balletje te slaan. Kylee zit tegenwoordig op softball en wil dus graag oefenen. Skyler find het ook maar wat leuk om achter de bal aan te gaan.

's Avonds hebben we lekker bij Mindy thuis gegeten. Anna had boneless barbeque ribbs en kip gemaakt en dat heeft heerlijk gesmaakt. Anna kan heerlijk koken en dus laten we zo een maaltijd niet aan onze neus voorbij gaan. De rest van de avond hebben we ook weer rond het kampvuur doorgebracht en dus was ook dit weer een geslaagde dag van ons lange weekend.

Vandaag zijn we met Skyler wezen zwemmen. Dit was zijn allereerste ervaring in een zwembad. Hij vind het heerlijk om te douchen en een bad nemen vind hij nog veel lekkerder. We hadden dan ook al een vermoeden dat we een klein waterratje hebben en vandaag bleek dat we gelijk hadden. Hij vond het heerlijk om in het water te zijn. We hadden een zwemband gekocht waar hij in kan zitten en hij vermaakte zich prima. We maakten alleen eenmaal de fout om hem eruit te halen en toen wilde hij er niet meer in terug. Hij vond het veel lekkerder om "los" te zwemmen.
Vanavond hebben we opnieuw rondom het kampvuur gegeten. Ditmaal hotdogs en braadworst. Opnieuw simpel, maar wel lekker. Helaas komen er aan alle leuke dingen een eind en zijn we redelijk vroeg naar binnen gegaan. Morgen moet ik helaas weer werken. Ach dankzij het lange weekend is het in ieder geval een kortere week.

Verrassing

Moederdag is vandaag inmiddels al weer twee weken geleden, maar toch wil ik even schrijven over de geweldige verrassing van die dag.

Eerst ben ik die dag door Dan en Skyler verwend met mooie witte rozen en van beide een kaart. Op Dan zijn kaart stond een mooi gedichtje waarin stond dat hij zo blij was dat ik zijn vrouw ben en de moeder van zijn kinderen. Van Skyler kreeg ik een leuke kaart met een olifant erop die mij een geheimpje wilde vertellen. Bij het openen van de kaart kwam Skyler zijn gelach me tegemoet en in de kaart stond dat dit betekend dat hij heel veel van mij houdt. Dan heeft op de een of andere manier zijn lach in de kaart op kunnen nemen en dat was toch wel heel erg leuk en speciaal.

Dan had een mooi shirtje gekocht voor Skyler waarop staat: "My mom rocks". Met een grote lach op zijn gezicht kwam Skyler naar binnen hobbelen, alsof hij begreep wat er op zijn shirt stond. En als laatste verrassing kreeg ik een mooie gouden ketting met een hangertje eraan met mijn geboorte steen. (Iets dat ik al best lang wilde hebben)

Al met al ben ik goed verwend op moederdag. Althans dat dacht ik, ik wist toen namelijk nog niet van de grootste verrassing. Dan moest 's middags gewoon naar werk en Skyler slaapt tussen de middag nog steeds, dus toen Dan eenmaal naar werk was en Skyler sliep, ben ik even languit op de bank gaan zitten met de laptop op schoot. Ik besloot om mijn email even te checken. Bij het openen van mijn mailbox sprong een mailtje er tussen uit. Een ticket bevestiging! Mijn vader heeft zijn vlucht geboekt en komt hier op 29 oktober om 14.20 uur aan! Uiteraard lijkt het mij begrijpelijk dat mijn dag niet meer stuk kon. Ik wist natuurlijk wel dat mijn vader hier wilde zijn rond de geboorte van de baby, maar we gaan pas echt aftellen als de vlucht bevestigd is! Nog maar 159 dagen te gaan.

Dat houdt ook in dat we "nog" maar 169 dagen te gaan hebben tot de geboorte van de baby! Over 3.5 week weten we of we een jongen of een meisje verwachten en daar kijken we natuurlijk ook heel erg naar uit. En ik weet dat wij niet de enige zijn die nieuwsgierig zijn.

Af en toe lijkt het erop dat Skyler ook door heeft dat er een baby in mijn buik groeit. Van de week kwam hij naar me toe en tilde zomaar mijn shirt omhoog en gaf ineens een kusje op mijn buik. Zo ontzettend schattig! We zijn dan ook heel erg benieuwd naar hoe hij zal reageren als de baby eenmaal geboren is.

Update

Toch maar weer een keer tijd voor een update. Ik blijf zeggen dat ik de blog vaker ga updaten, en dat is ook echt mijn intentie. Helaas wist ik de vorige keer dat ik dat schreef, niet dat ik zo moe zou zijn deze zwangerschap.

Ik slaap verschrikkelijk slecht. Ik ben niet alleen gemiddeld 5 keer per nacht wakker, omdat ik moet plassen, maar ik wordt ook regelmatig wakker omdat ik niet lekker lig of omdat ik gewoonweg mijn draai niet kan vinden. En als ik dan 's avonds eenmaal thuis ben, heb ik eigenlijk geen zin meer om achter de computer te kruipen en een blog te gaan schrijven.

Maar goed, inmiddels ben ik al weer bijna 14 weken in verwachting en zijn we door de eerste drie maanden heen. Men zegt dat de misselijkheid en vermoeidheid van het eerste trimester dan af gaan nemen. Qua misselijkheid kan ik zeggen dat ik zeker een verschil begin te merken, qua moeheid nog niet, maar misschien komt dat nog wel.

Afgelopen vrijdag ben ik voor de tweede keer in deze zwangerschap op controle geweest. Tijdens de eerste controle gaf mijn arts aan dat het geen zin had om naar het hartje te luisteren, omdat mijn baarmoeder gekanteld is en hij dus toch geen hartje zou kunnen vinden. Omdat hij zag dat ik toch wel een beetje teleurgesteld was heeft hij even snel een echo gemaakt, waarop we de beeb en het hartje hebben kunnen bekijken. Vrijdag daarentegen had hij totaal geen moeite om het hartje te vinden en dus kon ik mooi genieten van een hartslag van 147 slagen per minuut.

Op het internet staan verhalen dat als een hartslag 140 BPM en eronder is, dat je in verwachting zou zijn van een jongen en alles boven 140 BPM zou duiden op een meid. Dan zijn er nog de chinese kalenders. Ik heb er een paar bekeken en daar wordt ik niets wijs uit, volgens de een zou het een jongen zijn en volgens de ander een meid. Nou zijn deze methodes natuurlijk allemaal fabels, maar het blijft toch leuk om na te gaan.

Over 5.5 week zullen we weten of ik in verwachting ben van een jongen of een meisje. De echo staat gepland op 16 juni, dus we moeten nog even afwachten. (En dat is best wel moeilijk, we willen het geslacht van de beeb zooooo graag weten, en wij niet alleen!!)

Vanaf dan kunnen we ook aan de babykamer gaan beginnen en weten we of we nog verder moeten zoeken naar een jongens naam. Een meisjes naam staat al vanaf dag een vast. Dat is dezelfde naam gebleven als wanneer Skyler een meisje had geweest. Voor een jongens naam zijn we nog op zoek, we hebben nog niet echt iets kunnen vinden wat ons aanspreekt.

Afgelopen dinsdag ben ik weer een jaartje ouder geworden. Ik moest 's ochtends helaas werken, maar 's middags was ik lekker vrij. We hebben eigenlijk niet veel gedaan, maar af en toe is dat ook best wel eens lekker. Voor mijn verjaardag heb ik van Dan een nieuwe camera gekregen. Ik wilde al heel lang een DSLR en heb deze nu eindelijk in ontvangst mogen nemen. Eigenlijk heb ik hem al sinds maart, maar het was mijn verjaardags cadeau. We hebben nu een Nikon D5000 en deze camera heeft heel veel verschillende functies. Het zal dan ook wel een hele tijd duren voordat ik de camera goed onder de knie heb, maar met een prachtig zoontje als Skyler vind ik het natuurlijk helemaal niet erg om te oefenen. Hij vind het overigens ook geen probleem om te poseren.

Sinds de laatste blog is er alweer zoveel tijd verstreken. Inmiddels hebben we pasen ook al weer bijna een maand achter de rug, maar is het er niet van gekomen om hier over te schrijven. Skyler heeft zich in ieder geval prima vermaakt. Hij mocht 2 maal op jacht naar eieren. 's Middags hebben we bij Pam doorgebracht met de rest van de familie en 's avonds hebben we bij Mindy en de familie doorgebacht. In de eerste instantie vond Skyler het maar raar dat er eieren op het gras lagen, maar toen hij eenmaal door had dat hij ze in zijn emmertje mocht gooien, vond hij het helemaal geweldig!En dan is het morgen inmiddels al weer moederdag! Dankzij ons mooie ventje mag ik dit morgen zelf als moeder vieren en volgend jaar hebben we zelfs twee kindjes. Het is en blijft een geweldig iets om dit mee te mogen maken.

Ondanks dat het al weer vijf en een half jaar geleden is, dat mijn moeder is overleden en inmiddels ook al bijna twee jaar geleden dat Dan zijn moeder is overleden, staan we natuurlijk ook wel even stil bij onze moeders. Zonder onze moeders, zouden wij immers vandaag niet zijn waar we nu zijn.

Rustig aan

En zo zitten we morgen al weer in de 8e week van de zwangerschap. Nog "maar" 7 maanden te gaan! Het klinkt ver weg, maar voordat we het weten ligt de nieuwe beeb in mijn armen.

Ik voel me goed. Ik ben regelmatig misselijk en ben erg moe, maar dat hoort er allemaal bij. Ik heb bij Skyler totaal geen last gehad van misselijkheid, dus dat is nu wel even anders, maar ik zal niet klagen. Tot op heden toe heb ik nog niet gespuugd en daar ben ik maar wat blij om! Ik heb er zo een hekel aan om te spugen.

Mijn buik begint ook al uit te zetten, ik weet het, het gaat wel heel snel, maar ik krijg mijn gewone broeken al niet meer dicht. Ik heb me laten vertellen dat het bij een tweede zwangerschap dan ook een stuk sneller zal gaan. Ik ben dan ook benieuwd wat de komende maanden zullen gaan brengen.

Mijn vader heeft zijn vakantie in ieder geval al vast gezet op werk. Het was de bedoeling dat hij in September weer hierheen zou komen, maar nu ik weer in verwachting ben, heeft hij de plannen omgegooid. Hij wil hier zijn als de kleine geboren wordt en zal dus in het laatste weekend van oktober hierheen komen. Hij wil dan ook op Skyler passen als wij naar het ziekenhuis toe gaan voor de bevalling. Weer iets om naar uit te kijken!

Verder doen we het lekker rustig aan. Skyler groeit als kool en is een lekker eigenwijs mannetje aan het worden. Het is zo een vrolijk ventje! Hij loopt nu ook het hele huis door. Gisteren gingen we nieuwe schoenen kopen voor Dan en meneertje liep door de hele schoenen zaak heen en vond alle aandacht van de verkoopsters maar wat leuk.

Hij ligt nu lekker op bed en Dan is aan het werk. Ik zit op de bank met Titanic op de achtergrond, maar ik denk dat ik ook lekker vroeg mijn bed in duik met een boek!

Gefeliciteerd schat!

Woensdag 10 maart was het dan eindelijk zo ver; Dan werd 30 jaar! Problemen had hij er gelukkig niet mee. Hij voelt zich totaal niet oud en wordt op zijn werk vaak veel jonger geschat dan dat hij daadwerkelijk is.

Voor zijn verjaardag heeft hij het mooiste verjaardas cadeautje gehad, dat je je maar kunt bedenken!! Ik ben in verwachting van ons tweede kindje! Ondanks dat het gepland was, was het absoluut een grote verrassing! Vooral omdat het Dan zijn verjaardag was.

Ik ben ongeveer 6 weken en ben volgens het internet rond 8 november uitgerekend. Op 9 april heb ik mijn eerste bezoek aan de dokter, dan ben ik ongeveer 10 weken en dan zou er een hartje hoorbaar moeten zijn. Dan horen we ook de officiele "due date". Tot die tijd gaan we maar uit van 8 november,

Ik voel me goed. Beetje moe en en af en toe misselijk, maar niet zo misselijk dat ik het idee heb dat ik moet spugen, dus gelukkig valt dat wel mee. We zijn super blij en natuurlijk ook ontzettend nieuwesgierig of Skyler een broertje of zusje zal krijgen. De tijd zal het leren.

Uitslag

Vorige week kreeg ik een smsje van Dan met een foto van Skyler waarop hij een grote rode plek op zijn wang had. Ik dacht dat hij in zijn slaap misschien een beetje gekwijld had en daar in gelegen had. Naarmate de dag vorderde leek de rode plek zich uit te breiden. Op een gegeven moment kreeg Skyler rode plekjes op zijn armen en in zijn nek. Tegen de tijd dat ik thuis kwam zat hij helemaal onder.

Ik heb zijn arts dan ook gebeld, aangezien hij 9 dagen voor de uitslag prikjes had gekregen, waaronder een prik tegen de waterpokken. Ik wist niet of het mogelijk was dat hij van die prik misschien inderdaad waterpokken zou kunnen krijgen. Zij raadde me aan om even met hem langs te komen, omdat het over de telefoon moeilijk te bepalen is.

Zo gezegd, zo gedaan en zo zaten we binnen 30 minuten bij de kinderarts. Zij heeft Skyler helemaal nagekeken en stelde ons gerust dat het geen waterpokken waren. Helaas was het wel een reactie op zijn prikken. 1 op de 20 kinderen blijkt een reactie te krijgen en Skyler was daar dus een van. We konden er niets aan doen en moesten wachten totdat het vanzelf weg zou trekken. Gelukkig begon het met een dag of 3 weg te trekken en ziet hij er nu weer goed uit zonder rare rode plekjes over zijn lichaam.

Ik ben blij toe ook. Hij zag er zo zielig uit, ondanks dat hij er geen last van leek te hebben. En Dan was heel erg bang dat de uitslag een permanent iets zou zijn! Maar gelukkig is dat niet zo!

Toen hij zijn prikjes kreeg hebben ze hem ook gelijk gewogen en weer helemaal nagekeken en hij groeit hartstikke goed en was helemaal gezond, behalve het feit dat hij een dubbele oorontsteking had. Wij waren hierover goed verbaasd, omdat hij geen kik heeft gegeven en hij had ook totaal geen koorts. Maar gelukkig hebben we hiervoor medicijnen gekregen en bleek de ontsteking in beide oren verdwenen toen we langs gingen voor de uitslag.

Gisteren hebben we een nieuwe autostoel gekocht voor onze kleine man. Hij kijkt nu vooruit en zit rechtop. En hij is best wel trots op zijn nieuwe stoel. Hij vind het heerlijk om erin te zitten en kijkt zijn ogen uit, hij ziet immers een stuk meer nu. Deze stoel "groeit" met Skyler mee, aangezien we bepaalde dingen kunnen verwijderen en het uiteindelijk een booster zitje zal zijn. Gelukkig hoeven we daar voorlopig nog niet aan te denken, het gaat allemaal al hard genoeg zo!

Happy birthday Skyler

Zondag 14 februari, hebben wij Skyler zijn eerste verjaardag gevierd! Het is niet te geloven dat er 1 jaar voorbij is, sinds zijn geboorte. De tijd is zo snel voorbij gegaan. Iedereen waarschuwde ons, voor de geboorte van Skyler, dat we moesten genieten van de tijd dat hij zo klein is, omdat de tijd zo snel voorbij lijkt te vliegen en niets is minder waar. Onze kleine man is gewoon 1 jaar oud!

Zaterdag avond was ik al wat begonnen met het huis te versieren, terwijl Skyler op bed lag en Dan aan het werk was. Zondag ochtend heb ik dat afgemaakt. We hadden een helium tank gekocht bij Walmart en hebben veel ballonnen opgeblazen en in huis opgehangen. Het thema van zijn verjaardag was "rubber duckie" omdat hij zo intens van zijn eendjes geniet als hij in bad zit, dus leek het mij leuk om dit als thema voor zijn verjaardag te doen. De kleuren van de versiering waren voornamelijk geel met wat blauw erdoor heen. Leuke jongens kleuren dus.

Een paar weken geleden heb ik zelf de uitnodigingen gemaakt, in de vorm van (hoe kan het ook anders) een rubber duckie. Dat heeft wel iets, het is zo anders dan een kant en klaar gekochte uitnodiging. Ik heb er dan ook veel leuke reacties op gehad.

Rond 10.00 uur hebben we Skyler wakker gemaakt en hebben we happy birthday gezongen. Zijn oogjes begonnen helemaal te stralen en het leek erop dat hij de aandacht ook wel heel erg leuk vond. We hebben met zijn drietjes nog even lekker gerelaxed, ontbeten en wat gespeeld en vervolgens hebben we Skyler nog even op bed gelegd zodat hij lekker wakker zou zijn rond zijn feestje.

We hadden familie en vrienden uitgenodigd bij ons thuis en iedereen was vanaf 14.00 uur hartelijk welkom. Omdat Sky nog maar zo klein is hebben we geen spelletjes ofzo gedaan. Hij genoot volop van alle aandacht die hij kreeg en dus genoten mama en papa ook.

Nadat iedereen aangekomen was en lekker bijgekletst had was het tijd voor cadeautjes! Skyler vond het in de eerste instantie helemaal niet leuk dat hij in de stoel moest zitten, maar toen hij door had dat iedereen naar hem keek en hij cadeautjes kreeg, was het al snel goed. Hij vond het alleen moeilijk om het ene speelgoed los te moeten laten voor het andere, maar telkens weer lichtte zijn oogjes op als hij weer iets nieuws kreeg. Hij is dan ook erg verwend met heel erg leuk speelgoed en kleding. Een van de leukste dingen die hij gekregen heeft is een hond van Leapfrog. Deze kunnen we door middel van een USB kabeltje aansluiten op de computer en dan kunnen we zijn naam, kleuren, liedjes, favoriete eten en nog meer van dit soort dingetjes downloaden. Het is een heel leerzaam iets en Skyler is er helemaal weg van. Vooral wanneer de hond zijn naam zegt.

Na de cadeautjes was het uiteraard tijd voor de taart! Ook de taart hebben we uitgezocht naar aanleiding van het rubber duckie thema. Bij Harmons hebben wij de taart besteld en zij geven gratis een "smash" taart voor de kleine mee. Op die manier kan de kleine zich los laten op de taart zonder dat de gasten daar nog van moeten eten. Voordat we aan de taart gingen beginnen hebben we de laptop even ingeschakeld, zodat mijn vader even mee kon genieten.

Ik had Skyler tot op zijn luier uitgekleed en was achteraf blij dat ik dat gedaan had. Hij zat naderhand van top tot teen onder de taart, maar uiteraard was dat het allemaal wel waard! Wat heerlijk om dat bekkie van hem te zien, terwijl hij zo aan het genieten is!

De verjaardag van ons valentijntje was ontzettend geslaagd. We hebben genoten van het bezoek van de familie en vrienden. Jammer dat niet alle familie aanwezig kon zijn, vanwege de grote oceaan, maar ondanks alles was het een gezellige dag. En het belangrijkste is dat Skyler zich goed vermaakt heeft, daar draait het allemaal om!