Zolang hebben we nog, voordat ons meisje zich aan zal melden. Althans, dat is volgens de uitgerekende datum. In princiepe mag je vanaf 37 weken zwangerschap bevallen en dan wordt het kindje als voldragen beschouwd. Alles daarvoor is prematuur en niet goed voor het kindje. Gelukkig is de medische wetenschap tegenwoordig zo ver dat heel veel kindjes gered worden bij een vroege geboorte. Wij hopen natuurlijk dat ons meisje nog even blijft zitten, ondanks dat we heel erg nieuwsgierig naar haar zijn. In princiepe mag ze zich over 6 weken aan melden.
Of ze dat ook zal doen zal natuurlijk de vraag zijn. Tenslotte besluit je lichaam zelf wanneer het er klaar voor is. Met Skyler ben ik met precies 40 weken, op zijn uitgerekende datum bevallen. Met Noah ben ik met precies 39 weken bevallen, hoewel we de natuur toen wel een handje geholpen hebben met castor oil, iets wat ik overigens absoluut niet meer zal doen. Dus ik ga er eigenlijk wel van uit dat ze zich pas rond de 40 weken aan zal melden.
Inmiddels zijn we dan ook eindelijk begonnen aan haar kamer. We hebben Noah eerst naar Skyler zijn kamer over gezet. Zij zullen een tijdje een kamer delen, omdat ik ze nog te jong vind om alleen beneden te slapen. De stapelbedden zijn nog niet binnen, dus voor nu hebben we zijn ledikant maar over gezet, zodat we toch een begin konden gaan maken. Het bevalt de jongens prima om bij elkaar op de kamer te liggen. Ze gaan zonder mokken naar bed en liggen dan nog een kwartiertje te kletsen en dan gaan ze heerlijk slapen.
De eerste nacht dat ze samen op de kamer sliepen, kwam Skyler midden in de nacht huilend onze slaapkamer binnen omdat Noah verdwenen was. Ik probeerde hem gerust te stellen en hem te herinneren dat Noah nu bij hem in de kamer sliep, toen hij zei dat hij niet meer in bed lag. Toen ik ging kijken, bleek hij inderdaad gelijk te hebben. Dit was de eerste nacht overigens dat Noah zonder zijkant van zijn ledikant ging slapen, dus ik had het al wel verwacht dat hij misschien zijn bed uit zou komen en ben dan ook maar even in de woonkamer gaan kijken. De eerste paar nachten dat Skyler zonder zijkant sliep, kwam hij zijn bed uit en ging op de bank slapen, dus ik dacht dat Noah daar misschien ook lag, maar ik kon hem niet vinden in de woonkamer. In de keuken en in de badkamer was hij ook niet, dus de paniek begon bij mij toe te slaan en ik heb Dan wakker gemaakt om te helpen zoeken. Hij kon hem ook niet vinden, dus werden we allebei wel paniekerig totdat ik besloot om terug te gaan naar de slaapkamer en onder het bed keek. Daar lag meneertje heerlijk op zijn buik onder het bed te slapen. Ik denk dat hij uit zijn bed was gevallen, zonder wakker te worden en is waarschijnlijk omgedraaid en zo onder het bed gerold. Mocht het nog een keer gebeuren, dan weten we in ieder geval waar we als eerste zullen kijken.
Nadat we de jongens bij elkaar op de kamer hebben gelegd, zijn we in Noah zijn oude kamer alles af gaan plakken. De blauwe muur en de blauwe delen op de kast moesten natuurlijk een andere kleur geverf worden. We hebben voor een mooi zacht paars gekozen. Het verven ging een stuk sneller dan dat ik eigenlijk dacht en de verf dekte ook gelijk erg mooi, dus we hebben er niet meerdere lagen op hoeven doen.
Het wiegje, waar zowel Skyler als Noah in hebben gelegen is inmiddels ook af. Dat wiegje hebben we gekregen toen ik in verwachting was van Skyler, maar er zat een stof op met bloementjes en oud roze kleur. Die heeft Anna toen voor ons vervangen in het blauw. ij is geniaal op de naaimachine en bood ook nu aan om het wiegje weer aan te passen voor ons. Een paar weekjes geleden hebben we bij Jo-Ann stof uitgekozen en afgelopen week kwam ze het wiegje helemaal klaar af leveren en wat zijn we blij met het resultaat.
Gisteren ben ik begonnen met alle prijskaartjes en dergelijke van de kleding af te knippen wat we tot nu toe hebben gekocht en gekregen. Uiteraard hebben we nog wel het een en ander nodig, maar het gaat nu in ieder geval de goede kant op. Ik heb eindelijk het gevoel dat er iets aan het gebeuren is, terwijl ik het twee weken geleden nog benauwd kon krijgen als ik dacht aan het feit dat ze zich al zo snel aan kan melden, terwijl we nog helemaal niets gedaan hadden.
Ik ben deze zwangerschap ook nog creatief geworden op de naaimachine. Ik heb nog nooit eerder van mijn leven achter een naai machine gezeten, maar heb het wel altijd willen leren. Een vrouw van mijn werk bood aan dat ik haar naaimachine mocht lenen, omdat wij zelf niet in het bezit waren van een naaimachine. Zo heb ik via Pinterest wat leuke dingetjes gevonden die ik wilde proberen te maken en ook heb ik mezelf via het internet de beginsels van het naaien aangeleerd. Inmiddels heb ik een aantal spuugdoekjes gemaakt en zelfs een borstvoedings doek, zodat ik mezelf kan bedekken, mochten we ergens heen gaan en de kleine gevoed moet worden.
Het volgende op mijn lijstje is een doek die het autostoeltje kan bedekken in de winter van de kou en die kan ik op mijn eigen naaimachine maken. Vorige week waren we bij Pam en toen kwam het naaien ter spraken en zij gaf aan dat zij een naaimachine had staan van haar moeder, maar dat doe kapot was. Ze had geen idee wat er mee aan de hand was, maar als Dan bereid was om hem te maken, dan mochten we hem zo mee nemen, omdat nooit iemand anders geintresseerd is geweest in de naaimachine. De naaimachine zit zelfs in een heel mooi kastje dat uitgeklapt kan worden, zodat je een soort bureau hebt om aan te werken en als je klaar bent, klap je hem weer in en dan is de naaimachine ook gelijk opgeborgen. Thuis heb ik zelf even naar het probleem gekeken en volgens het internet was het probleem op te lossen door een schroefje los te draaien en daarna weer vast te draaien en inderdaad! Wat blijft het internet toch een geweldige uitvinding.
Al met al zijn we dus op de goede weg voor de komst van ons meisje. Zij zelf doet het ook goed en schopt er af en toe op los als een voetbal speler. Soms zijn haar schoppen zelfs wat pijnlijk. Bij de laatste controle bleek mijn buik zelfs een weekje voor te lopen kwa groei, dus ook wat dat betreft gaat alles goed. Wel is deze zwangerschap fysiek wat zwaarder voor mijzelf dan bij de jongens. Ik heb vooral veel pijn in mijn rug en mijn bekken beginnen ook behoorlijk pijn te doen, maar over het algemeen mag ik nog steeds niet klagen. Ja ik heb momenten dat ik bijna niet meer kan lopen en dat ik echt even moet rusten, maar voorlopig kan ik nog steeds werken en lig ik niet op bedrust. Ik ken meerdere dames die dat wel hebben meegemaakt en daar wordt je denk ik ook niet vrolijk van.
Ach nog 2 maandjes, of 9 weken, of 63 dagen, of misschien wel iets minder of misschien iets meer. Wie zal het zeggen? De tijd zal het leren.
